Kies een taal
Ik las laatst op de website Tagesschau.de een opvallend bericht. Daar stond de volgende mooie zin in: “Op maximumsnelheid is Ierland uiteindelijk onder de parachute voor in problemen verkerende eurolanden gegleden.”
Dat is merkwaardig: Had ik aan het noodfonds voor de euro niet altijd al instinctief verbonden aan het beeld van een parachute waaraan de euro rustig omlaag kon zweven, zodat hij voor een vrije val zou worden behoed? Hoe zou je echter onder zo'n parachute kunnen *"glijden*", en dan ook nog op "maximumsnelheid"? Is het überhaupt zinvol bij een "redding" aan een parachute te denken? Die remt de val alleen maar af, zonder hem te verhinderen. Uiteindelijk zou de euro in ieder geval de bodem bereiken, en dat is precies wat we liever niet willen.
Maar wat wordt dan met een "noodparachute" bedoeld? Misschien moet je denken aan die parasolverhuurders aan het einde van de zomer, die aan de stranden in het Zuiden hun schermen verhuren, in combinatie met gemakkelijke ligstoelen. Maar dat is eigenlijk niet wat een ‘noodparachute’ suggereert, dat degenen die er aan vast zitten zich kunnen neervlijen in het zand.
Parachute is eigenlijk een paraplu
De zogenaamde noodparachute blijkt eigenlijk een paraplu te zijn, dat blijkt uit veel formuleringen. Overal wordt namelijk gezegd dat de "parachute" wordt "opgezet", "opgesteld", of dat het wordt "neergezet". En dan lees ik net dat Ierland destijds niet onder het scherm is "gegleden", maar – zo bericht de website van de Österreichischen Rundfunks – is 'gekropen', wat alleen maar kan betekenen dat Ierland toen al heel moe of deemoedig was, of dat de noodparachute bijzonder laag hangt.
Daarom klinkt het bericht van de FAZ dat “Barroso een grotere noodparaplu voor de euro wil” wel zinnig in de oren: de noodparaplu moet worden uitgebreid, versoepeld, en zelfs versterkt. Middenin een hevige regenbui wordt er aan de noodparaplu geknutseld! En de Financial Times Deutschland laat weten, dat hij “verhoogd” zal worden.
Volgens de Hannoverscher Allgemeiner Zeitung heeft Ierland zich overigens onder de noodparaplu "begeven". Of ging het zoals het Manager-Magazin het formuleerde: “Europa reikt Ierland de noodparaplu”? Dan zou Ierland daar eerst hebben gestaan, waarna men er een scherm overeen heeft gehangen. Het scherm zou als het ware over Ierland heen zijn gegleden.
De nood is aan de man
Waarom kunnen dergelijke begrippen niet eenduidig worden uitgelegd? Het bestaat al bijna een jaar en wat de noodparachute wel niet allemaal kan (en wat niet)! “De nieuwe noodparachute is een bodemloos vat”, schreef Die Welt. Het zou een “belangrijk vangnet” zijn, heet het op de website van een bank, een “kiemcel” (hoe zat dat ook alweer?), ja, het zou – zo las ik in de Tagesanzeiger - “in kannen en kruiken zijn”.
Even onder ons: Waarom heb je dan nog een noodparachute – of paraplu nodig? Het mag “niet groeien”, zo meende de televisiezender N24, het is immers al in kannen en kruiken. Het zou “de laatste nog resterende implementatiehorden” hebben genomen, aldus een financiële onderneming uit Liechtenstein in zijn berichtgeving. Ook kan men een hulpoproep aan het noodparachute richten, schrijft de Wiener Zeitung, ja, “binnen kortere of langere tijd is een hulpoproep aan het noodparachute zelfs onvermijdelijk”.
Echt waar? Help! SOS! De nood is aan de man! Hang maar een noodparachute aan de Duitse taal zelf! Deel gratis taalkredieten uit! Koop foutieve beeldspraken op! Richt het noodparaplu voor de taal op, laat het overeind staan, breid het uit! Maak het groter, soepeler en sterker! En laat ons er allemaal onder glijden of kruipen. En ons er met maximumsnelheid onder begeven. Het is dringend. Anders worden we dodelijk getroffen door de metaforenhagel en hangen we straks als lijk boven de implementatiehorden.
In de berichtgeving van een bank heb ik iets over de verwachtingen voor de periode na 2013 gelezen, “als het noodparachute weer moet worden gereed gemaakt”.
Gereedmaken? Waarschijnlijk bedoelen ze “opbergen”. Ik kan er nauwelijks op wachten.
