Revolutie? Welke revolutie?

De revolutie heeft niet echt bestaan. Het is niet meer dan een verhaal uit een andere wereld, nog onwerkelijker dan de Twilight Zone [televisiefilm uit de jaren zestig van de vorige eeuw, red.]. Een wereld vol jonge trimbulinzi [‘excentriekelingen’, een term die werd bedacht door de Roemeense dichter Nichita Stanescu en die uitgroeide tot cultus, red.], die liefdesgedichten stuurden en elkaars hand vasthielden.

Een wereld vol goedheid met mensen die bij de dag leefden en wachtten totdat er een handgeschreven wenskaart in hun brievenbus zou vallen, het moment waarop een eind zou, komen aan het wachten.

De revolutie heeft niet bestaan. Evenmin was er leven voor de iPhone, bestonden er kranten voor de komst van de blogs en orakels voordat Facebook opkwam…

Tarzan, Vanessa en Cassandra

Tegenwoordig hebben we een ‘Tarzan’ [referentie naar een Roemeense video met een chauffeur die met zijn voeten rijdt, red.]; een Sile Camataru en een Bercea Mondial [twee beruchte woekeraars, red.]; we hebben de helderziende Vanessa [een bekend Roemeens waarzegster, red.] en we hebben Cassandra’s om te speculeren over aardbevingen en het einde van de wereld.

We hebben ook parlementariërs die kwijlen als ze zitten te tukken en zombies zonder gevoel of wrok. Jullie spelen dus met een andere wereld? Dan nemen we onze speeltjes mee en gaan we ergens anders spelen.

De revolutie heeft nooit bestaan, maar is slechts een opeenvolging van theatrale sterfgevallen geweest, die zich scène voor scène ontwikkelde en waarbij het beeld van het verdriet van de ouders werd stilgezet.

De revolutie is een toeval dat is uitgegroeid tot een gedenkdag, die door medialand wordt geanalyseerd, net als de poging tot zelfmoord van een volk dat niet aan Furadan [een krachtige insecticide, red.] kon komen.

Er was ook geen solidariteit in het leed. Geen kerstman, geen Onze Geliefde Kameraad [Elena Ceausescu, de vrouw van dictator Nicolae, red.]. Geen Eugenia [koekje daterend uit het communistische tijdperk, red.], geen voedselrantsoen, geen jam op brood, geen Radio Free Europe, geen hals- of hoofddoek van pioniers [referentie naar de communistische partij, red.].

Wel bestond er, en dat weet ik zeker, een enorme behoefte aan Vietnamees varkensvlees en Australisch kalfsvlees, advocaatsoufflé en cherrytomaatjes, M&M’s, H&M, WTF (‘What the Fuck’) en OMG (‘Oh My God!’). Goedkope illusies en bij elke trek van je sigaret met volle teugen het leven opsnuiven.

Deze wereld kan niet hebben bestaan

Geloof me, de wereld waarin mensen elkaar in de ogen kijken, maar elkaar niet durven aanraken, zonder bankpassen, zonder sms en pin, zonder siliconen, plasma of Swarovski-kristallen, de wereld waarin hoeren nooit handtekeningen zouden uitdelen op straat en waarin niemand zijn leven en hersens op het spel zou durven zetten door te luisteren naar redevoeringen van een paar halve analfabeten, zo’n wereld kan niet hebben bestaan.

Nee. En eenvoudige zoektocht op Google maakt dat duidelijk: een wereld zonder winkelcentra, zonder leningen bij de bank, zonder dik ingesmeerde billen, zonder digitale ruimte vol mensen met perverse seksuele bedoelingen.

De revolutie en de wereld waar die vandaan komt, zouden niet hebben kunnen bestaan. Een heldhaftig Roemenië had zich immers niet in één nacht kunnen omtoveren tot een erotisch Roemenië. En een neurotisch Roemenië.

Een uitvinding van de kalender

Het is verstandiger te geloven dat het Plein van de Opera in Timisoara [waar de revolutie in 1989 begon, red.] en de doden die op de trappen van de kathedraal lagen beelden zijn van een utopische wereld.

Beelden die in de loop van de tijd op het netvlies zijn blijven staan, net als de beelden van de doden op het Universiteitplein in Boekarest. En op de pleinen van Cluj, Sibiu of Brasov.

December 1989? Een uitvinding van de kalender. Een periode waarin we hebben zitten slapen en waaruit we bruut zijn ontwaakt toen we gingen zappen en op het internet gingen surfen. Zonder leven. Zonder hoop.

We komen immers nergens vandaan en we gaan ook nergens naartoe. We kunnen nooit meer dezelfde zijn. Het was niet verstandig noch trimbulinzi om onze ontblote bovenlijven prijs te geven aan kogels.