Kies een taal
**In Europa ligt een kleine onzichtbare staat, ten noorden van Napels, zonder regering, vastomlijnde grenzen of banken, maar er worden wel euro´s gemaakt. Valse euro´s uiteraard, maar zo goed nagemaakt dat het de Europese Centrale Bank en alle internationale politiemachten angst aanjaagt. In een straal van twintig kilometer rond de gemeente Giugliano bevindt zich de grootste concentratie valsemunters en illegale gelddrukkerijen van Europa. Meer dan de helft van het namaakgeld dat in de zeventien landen van de Eurozone circuleert wordt daar gemaakt, in dat verwaarloosde stuk land dat is aangetast door bouwfraude en wordt verstikt door maffiaclans.
Sinds 2002, toen de euro werd ingevoerd, zijn er in Europa 5,5 miljoen valse bankbiljetten uit de omloop gehaald, met een nominale waarde van ongeveer 400 miljoen euro. Dat lijkt misschien een schijntje, vergeleken met de 14 miljard echt geld dat momenteel in omloop is, maar dit is slechts “het topje van de ijsberg en het bedrag dat aan de controle ontsnapt is vele malen hoger”, zo verklaart een bron van Europol. Volgens schattingen minstens drie tot vier keer zo hoog. “De grote bestellingen komen in Noord-Afrika, Colombia en het Midden Oosten terecht”. Het is echter niet zozeer de kwantiteit die de integriteit van de euro bedreigt, als wel de kwaliteit die de valsemunters uit Campania weten te bereiken.**
De verkoopketen verloopt net als in de drugshandel
**Drukkers die de veiligheidskenmerken van het geld kunnen imiteren zijn op de vingers van twee handen te tellen. Voor de onderwereld zijn zij een kapitaal waard. Als ze eenmaal iemand in handen hebben, laten ze hem niet meer gaan. Ze houden ze zelfs in de gevangenis in de gaten. De Camorra staat deze soort activiteiten toe en maakt er alleen gebruik van om grote sommen te wisselen met Colombiaanse cocaïnedealers.
Om een bende valsemunters op te richten zijn drie personen en een bedrijfsstructuur met een strenge verdeling van de taken nodig. Ten eerste is er de geldschieter van de drukkerij, die gelijktijdig de opdrachtgever is. Meestal is dit een minder belangrijk lid van de clans van de Camorra, die zich bezig houdt met het vinden van een tweedehands offsetdrukker (nieuwe exemplaren met vier kleuren kosten al gauw 500.000 euro), het watermerk, de inkt en andere instrumenten. Verder is er de drukker, belast met de productie, en tot slot de distributeur. Deze laatste is een vertrouwenspersoon van de opdrachtgever. Zijn taak is het vinden van een opslagruimte, beslist ver weg van de drukkerij, en contacten onderhouden met de klanten.
De verkoopketen verloopt op dezelfde manier als in de drugshandel. De eerste overdracht, van distributeur naar ‘groothandelaar’, vindt plaats voor een tarief van tien procent van de nominale waarde. Via de groothandelaar wordt een reeks kleinere handelaars bevoorraad, van de plaatselijke kleine crimineel tot de buitenlandse koerier (doorgaans een Litouwer of Est) die het vals geld naar Spanje, België of Litouwen brengt, tot aan de crimineel van buiten de EU die in de problemen zit en iets hoopt te verdienen door bankbiljetten te slijten op de stations van Rome en Napels.**
De meest efficiënte handelaren zijn Litouwers
**Terwijl de helft van de illegale productie in Europa voor rekening komt van de valsemunters van Giugliano, bevinden de ware concurrenten van de Napoli Group zich op het zuidelijke platteland van Bulgarije en in de rand van Sofia. Hier is het dankzij de aloude traditie in het vervalsen van dollars mogelijk om het gele biljet van 200 euro in uitstekende kwaliteit te kopiëren. In het industriegebied van Varna, aan de Zwarte Zee, ontdekten Europol en de Amerikaanse geheime dienst op 22 januari 2004 een van de eerste drukkerijen ter wereld waar het mogelijk was om het pas twee jaar oude bankbiljet na te maken. Acht jaar later zijn de productiecentra verplaatst naar de rand van Plovdiv en Haskovo, in het zuiden van het land.
Frankrijk en Spanje komen direct na Italië in de ranglijst van valsemunters, maar daar worden in tachtig procent van de gevallen de allernieuwste laserprinters gebruikt, een technologie die de markt van het vals geld heeft geopend voor IT-specialisten en computergrafici.
Tot slot zijn er nog de ‘opkomende’ landen. In Polen, werd enkele weken geleden in een appartement in Warschau een miljoen euro in beslag genomen dat was bestemd om de voetbalfans tijdens het aankomende EK op te lichten. Bosnië, Turkije, Roemenië en Albanië produceren niet zelf, maar treden op als distributeur en pendelen tussen Napels en Sofia om zich te bevoorraden. De meest efficiënte handelaars van Europa zijn echter de Litouwse criminelen, die het idee hebben opgevat om de vervalste bankbiljetten te verhandelen door middel van het beproefde aanwezige netwerk van ‘pushers’.**
Vals geld overspoelt de markt en straffen zijn laag
*Volgens de Bulgaarse minister van Binnenlandse Zaken Tsvetan Tsvetanov “wordt de vervalsing zorgwekkend voor de financiële zekerheid van de euro omdat het vals geld de markt overspoelt en omdat de straffen voor veroordeelde valsemunters niet hoog genoeg zijn*”. In Frankfurt doen de leiders van de ECB zich kalm voor, omdat het in beslaggenomen bedrag in 2011 is gedaald met 19,3 procent vergeleken met 2010. Bovendien betekenen de 606.000 uit de omloop gehaalde bankbiljetten (215.000 alleen al in Italië, met een nominale waarde van zo’n tien miljoen euro) op een totaal van 14,4 miljard echt geld maar een laag percentage vals geld op, namelijk 0,00043 procent.
De routes van het vals geld buiten Europa leiden, via Spanje, naar die landen die een zwakke munt hebben en weinig kennis van de euro. Dat zijn vooral het Midden-Oosten, Noord-Afrika, en Oost-Europa. In Afrika zijn er banken die niet eens de valse biljetten herkennen en ze omruilen voor de lokale munteenheid. En wat doen de Chinezen? De meesters van de wereldwijde vervalsing bevinden zich voorlopig nog op de achtergrond. “Maar onlangs - zo wordt er bij Europol verteld - hebben we ontdekt dat de hologrammen die door Bulgaarse valsemunters zijn gebruikt voor de bankbiljetten van 200 euro door een paar Chinese criminelen waren gemaakt. Als ook zij beginnen te drukken, is dat een probleem voor iedereen”.**
