Kies een taal
*De crisis woedt volop in Griekenland, Spanje, Italië en Portugal. Heel Zuid-Europa zit in zak en as. Heel Zuid-Europa? Nee. Voor een aantal mensen in deze landen gaat een lang gekoesterde wens in vervulling. Neem nu Juan Rosell, voorzitter van de Spaanse werkgeversorganisatie CEOE. Jarenlang had hij al gepleit voor een versoepeling van het ontslagrecht. Nu heeft de Spaanse regering eindelijk gehoor gegeven aan zijn verzoek. “Dit is vast nog niet de laatste hervorming van de arbeidsmarkt*”, voorspelt Rosell, overtuigd van zijn zege. De crisis is zijn kans.
**Dit artikel is verwijderd op verzoek van de eigenaar van het auteursrecht.****
Italië
Hervormen op z’n Duits?
De Italiaanse premier Mario Monti wil voor 23 maart de hervorming van het arbeidsrecht tot een goed einde te brengen, met name het artikel 18 inzake onrechtmatig ontslag. Italiaanse werkgevers roepen de regering al jaren op tot een wetswijziging omdat de wet debet zou zijn aan de slechts concurrentiepositie van de Italiaanse industrie. Tot nu toe heeft de regering het voor zich uit geschoven wegens het sterke verzet van de vakbeweging.
De kern van de hervorming, schrijft La Repubblica, draait om de verplichting een werknemer die wegens economische redenen is ontslagen, ander werk aan te bieden als een rechtbank stelt dat deze redenen niet steekhoudend zijn. Na de hervorming zal een rechter alleen van de werkgever compensatie kunnen eisen voor de ontslagen werknemer. Tegelijkertijd worden de mogelijkheden voor tijdelijke contracten verruimd alsmede een nieuwe vorm van financiële tegemoetkoming voor werklozen. Het parlement moet de hervorming nog goedkeuren. de Grootste vakbond van Italië, CGIL, dreigt met een algemene staking.
“Maakt de regering-Monti haar eerste grote fout?" vraagt Gian Enrico Rusconi zich af in La Stampa. De premier heeft gezegd dat hij zich heeft laten inspireren door het Duitse model. Maar hij vergeet dat die vooral is gebaseerd op een overlegstructuur tussen sociale partners, een aspect dat Monti tot nu toe steeds heeft genegeerd wanneer hij sprak over de noodzaak om Italië op één lijn te brengen met andere Europese landen. Rusconi schrijft verder:
Het is tijd dat Monti met een beter argument komt voor de Europese dimensie van zijn regeringsbeleid, zonder slechts naar de markt, de beurzen en andere indicatoren te wijzen waar hij zich erg bewust van is maar die slechts van relatief belang zijn [...] Volgens mij weten zelfs “technocraten” dat maatschappelijke consensus een buitengewone en onvervangbare bron is voor de effectiviteit van de arbeidsmarkt.
