Kies een taal
Sinds wanneer ligt Nederland aan de Middellandse Zee? De eurocrisis is terug, nu niet alleen in het zuiden van Europa, maar ook in het noorden, waar zich immers de goede, stabiele eurolanden bevinden. Landen zoals Duitsland.
Natuurlijk, Nederland is Griekenland niet. Maar ook in Nederland stijgt de staatsschuld te snel en het land heeft te kampen met een private schuldenberg. Dus moest de regering meer gaan bezuinigen, maar dat plan is door toedoen van de populisten nu gesneuveld.
Een herhalend patroon
De situatie is in elk land anders, we kunnen Madrid niet met Rome vergelijken en ook niet met Den Haag. Toch is het patroon wel steeds hetzelfde: de economie stagneert, mensen raken hun baan kwijt en dan moet er worden bezuinigd, wat aanvankelijk nog meer ten koste gaat van de welvaart.
Burgers worden boos, de beurs gaat wankelen en politici doen een beetje water bij de wijn. En soms verliezen ze dan hun mandaat, zoals nu in Nederland.
De VS en de oppositiepartijen in Europa vertonen daarop dezelfde reactie en komen met het verwijt dat de Duitsers alles kapot maken met hun bezuinigingsdictaat. Ze zouden liever zien dat Berlijn instaat voor de schulden van de andere lidstaten en geld beschikbaar stelt voor groei. Dan zou de rust in Europa eindelijk weerkeren.
Het zou ook Amerika goed uitkomen
Eerlijk gezegd zou dat de Amerikanen goed uitkomen, omdat ze dan als grootste schuldenaar wereldwijd niet zo in hun uppie zouden staan. Maar in Europa gaat het anders dan in Amerika: hier moet de deal wel ‘redding in ruil voor discipline’ luiden, anders belandt het ene na het andere land in de maalstroom van lage ratings en hoge rente.
Alle ogen zijn nu gericht op Duitsland. En wat doet Berlijn, in plaats van met een vooruitziende blik te bezuinigen nu de binnenlandse economie boomt? De Duitse regering komt met voorstellen voor nieuwe sociale uitkeringen, zoals de bijstand, en bedenkt er meteen nog een paar bij, zoals de verhoging van pensioenen voor ouders.
Een ongeloofwaardig voorbeeld
Het doet er niet toe wat we van deze afzonderlijke maatregelen vinden, want als we alles bij elkaar optellen is Duitsland, met een staatsschuld van circa 80 procent van de huidige economische resultaten, een ongeloofwaardig voorbeeld in het Europese begrotingspact.
Toch heeft Europa Duitsland wel nodig als bezuinigingsopperhoofd. De crisis zal zich de komende tijd waarschijnlijk nog wel vaker melden. Zo nu en dan zullen regeringen vast wel eens meer schulden aangaan dan volgens het gemeenschappelijke pact is toegestaan. Dat hoort allemaal bij het spel.
Maar wie dringt er op bezuinigingen en hervormingen aan als Berlijn dat niet doet? Uiteindelijk zou het dan nog lastiger worden om de euro te redden en Europa nauwer te lVeraten samenwerken.
Commentaar
Merkel ziet de sociale kant over het hoofd
“Duitsland tegen de rest van de wereld”, dat is volgens Handelsblatt wat er momenteel gaande is nu de meesteres van de bezuinigingen alleen dreigt te komen te staan. De reden van dit isolement is volgens de Duitse financiële krant dat Merkel zich alleen richt op economische belangen en daarbij de sociale kant van de crisis compleet uit het oog is verloren:
Duitsland maakt zich er wel al te gemakkelijk van af door de afweer van rechtse en linkse populistische partijen simpelweg af te stempelen als anti-Europees nationalisme. Verschillende elementen hangen met elkaar samen, en niet op zijn minst de afkeer van het bezuinigingsbeleid waar de burger veel voor moet inleveren zonder dat daar betere toekomstperspectieven tegenover staan. In de handleiding voor het aflossen van schulden spelen dergelijke sociaal-politieke overwegingen geen rol. In de politiek zijn deze echter cruciaal: degene die niet in staat is met de ander te praten, komt alleen te staan en is gedoemd te falen.
