Kies een taal
Regeringen en ministers volgen elkaar op in een zo rap tempo dat de grenzen van het toelaatbare zijn overschreden. Alleen al op de sleutelministeries van Industrie, Transport, Landbouw en Onderwijs zijn we sinds het kabinet van Topolánek, dat in september 2006 aantrad, inmiddels toe aan de zesde minister van Transport, de vijfde minister van Landbouw, binnenkort de vijfde minister van Onderwijs en de vierde minister van Industrie en Handel.
Bovendien hebben we sinds die datum al drie verschillende premiers gehad. En dat alles in amper vijfenhalf jaar tijd. Met elke nieuwe minister wordt het roer weer wat omgegooid, worden hele andere prioriteiten gesteld en wordt een hoop werk dat al is gedaan, zelfs goed werk, onder het tapijt geveegd.
De een is nog niet weg of de ander dient zich al aan
In de hoogste regionen op de ministeries gaat het niet om competentie en loyaliteit aan het land maar vooral om trouw aan de nieuwe regeringsleider. En die moet op zijn beurt weer tegemoetkomen aan de wensen van zijn politieke bondgenoten van dat moment, die willen meeprofiteren van overheidsgeld. Een nieuw aangetreden minister heeft de ambtenaren van zijn voorganger nog niet vervangen of hij moet alweer plaatsmaken voor zijn opvolger.
De afgelopen paar weken staat het voortbestaan van de hele regering op het spel. Het kabinet moet opnieuw worden gewijzigd, maar daar komt bij dat de kiezers op dit moment een uitgesproken voorkeur hebben voor links.
Het zou dus zomaar kunnen dat we niet alleen te maken krijgen met een kabinetswijziging maar met een totale verandering van het regeringsbeleid op een groot aantal terreinen, of het nu gaat om de economie, de schuldencrisis, de Europese Unie, de euro, de subsidies of het steunen van de export. Josef Pravec [economisch journalist van Ekonom, red.] heeft alles wat de ČSSD [Tsjechische sociaal-democratische partij, red.] anders wil dan de centrumrechtse regering de revue laten passeren.
Toekomstig kabinet met communisten?
Hij schrijft onder meer dat "de vakbonden druk uitoefenen op een regeringscoalitie van ČSSD en communisten om met een echt links programma te komen. Dat zou betekenen dat bij de hervormingen en maatregelen om de gevolgen van de crisis te bestrijden heel andere accenten worden gelegd dan nu het geval is. In de eerste plaats zou een einde worden gemaakt aan het voortdurend snijden in de begroting en zou voorrang worden gegeven aan het stimuleren van de vraag. Maar de allereerste stap van dit beleid zou zijn om de belastingen te verhogen. Bohuslav Sobotka, fractieleider van de ČSSD en mogelijk toekomstig premier, heeft het voortdurend over een geleidelijke verhoging van de belastingquote met ten minste drie à vier procent".
Uit de verklaringen van de sociaal-democratische leiders blijkt wel dat zij over maximaal twee jaar [het einde van de zittingsduur van het huidige kabinet] een regering hopen te vormen met steun van de communisten.
Ik heb eens een blik geworpen op het communistische programma voor de verkiezingen van 2010. Al in de eerste regels lezen we het volgende: "Het hoofddoel van de KSČM [communistische partij van Bohemen en Moravië, red.] is het socialisme, (...) met op economisch gebied een sleutelfunctie voor collectief eigendom". Ik weet niet hoe u erover denkt, maar voorlopig geef ik in elk geval de voorkeur aan de niet denderende regering Nečas.
Commentaar
Hoe lang blijft Nečas nog in het zadel?
“Laatste kans voor kabinet-Nečas”, kopt Mladá Fronta Dnes op de dag dat het Tsjechische parlement zich uitspreekt over de motie van wantrouwen tegen de centrumrechtse regering, wiens mandaat officieel pas over twee jaar afloopt. De motie werd ingediend vanwege een corruptieschandaal dat op 24 april aan het licht kwam en waarbij een van de drie coalitiepartijen, de Partij voor Publieke Zaken (VV), betrokken is.
Naar alle waarschijnlijkheid kan de regering rekenen op de steun van de elf parlementariërs die na het schandaal de VV verlieten. Zij hebben zich nu achter voormalig vice-premier Karolína Peake geschaard, die al eerder de VV verliet nadat ze vice-voorzitter van de partij was. Als dit het geval is, behoudt de regering een meerderheid in het parlement. “Maar voor hoe lang?” vraagt het Tsjechische dagblad zich af.
De krant is van mening dat een verdeelde regering moeilijk beleid kan voeren omdat het steeds weer op zoek moet naar de benodigde steun voor haar projecten. Belangrijke beslissingen riskeren hierdoor op de lange baan te komen, zoals de plannen voor de pensioenshervorming waar een laatste hand aan moet worden gelegd, de restitutie aan de kerken van goederen die de communisten in 1948 in beslag namen, maar ook het plan voor rechtstreekse verkiezing van het staatshoofd.
De demonstraties tegen de bezuinigingsmaatregelen van de regering waar op 21 april ongeveer honderdduizend mensen aan deelnamen , tonen dat kabinet-Nečas ook de steun van de burgers verliest. Zij hebben genoeg van een onstabiele politiek die door alle verschillende schandalen voortdurend lijkt te wankelen, schrijft Dnes die de schandalen zelf aan het licht bracht.
