Kies een taal
Door een procedurefout binnen de Intergovernmental Panel on Climate Change (IPCC) is er weer een klimaatrel ontstaan. Bovendien heeft een IPCC-werkgroep een niet-formele bron gebruikt, dus geen wetenschappelijk reviewed rapport, maar een artikel van het WWF. Diverse media meldden deze week nog wat andere incidenten. Zo zou het IPCC denken dat 55 procent van Nederland onder zeeniveau ligt. En volgens een Amerikaans rapport zouden meetgegevens deels zijn verzameld door niet-bestaande Chinese meetstations.
De klimaatsceptici hebben nu het ‘bewijs’ in handen dat de CO2-samenzwering klopt, dat het poolijs en de gletsjers niet smelten en dat Kopenhagen een paskwil is geweest. Voor de goede orde: de gletsjers smelten nog steeds. De voorspelling dat de Himalayagletsjers al in 2035 verdwenen zijn, blijkt ongefundeerd, maar daarmee zijn de klimaatproblemen niet de wereld uit.
De "cryptowetenschap" van de klimaatsceptici
Wat te weinig bekend is, is de manipulatie van klimaatdata niet door de IPCC, maar door de andere kant, die wij de cryptowetenschap noemen. Die bloeit op het vruchtbare substraat van postmoderniteit, internet en machtige lobby’s in de VS, Rusland en Saoedi-Arabië. De gebruikte methoden zijn al eerder toegepast, door onder andere de tabaksindustrie, de nucleaire sector en recentelijk door de Amerikaanse verzekeringsbranche in de oorlog tegen Obama’s zorgplannen.
In de postmoderne samenleving wordt integraal mondig. Bijgevolg is er een wereldwijd geschetter ontstaan van niet-deskundigen die op internet ongeremd kunnen grazen naar strohalmen om iedere denkbare opvatting te onderbouwen. Standaardtrucs van de “crypto’s” zijn het uitvergroten van onzekerheden, het misvormen van statistieken en het populariseren van incidenten. De lobby heeft zich georganiseerd in de ICSC (International Climate Science Coalition) en wordt gesponsord door de Australische en Amerikaanse kolenindustrie, aldus de Canadese auteur James Hoggan in zijn boek Climate Cover Up. De publicatie over de weerstations is afkomstig van deze lobby, in de gedaante van het SPPI, Science and Public Policy Institute in Washington, en een peer review ervan is niet te vinden.
De IPCC zou een politiek orgaan zijn in handen van links
Om controverse verlegen media, grotendeels wetenschappelijk slecht toegerust, zijn dankbare ontvangers van deze boodschappen. Een bladzijde met een fout, een verkeerd citaat of een rare voetnoot volstaat om met grote koppen te verkondigen dat dus het hele klimaatprobleem niet bestaat. Het staat immers een ieder vrij om een mening te hebben.
Opmerkelijk is dat de crypto’s zelden werkzaam blijken bij gerenommeerde klimaatinstituten als KNMI of NASA, en ook niet als auteurs te vinden zijn in formele peer-reviewed wetenschappelijke bladen. Ook daar heeft deze lobby een antwoord op: die instituten en tijdschriften worden gedomineerd door de CO2-maffia, en die laten deze kritische buitenstaanders niet toe tot hun gelederen. Volgens hen is het IPCC een politiek orgaan in handen van links, het verdraait de feiten, de echte data worden genegeerd, het klimaat koelt af (kijk maar hoeveel sneeuw er ligt), de invloed van de zon en waterdamp is veel groter dan van CO2 of methaan, en de aarde was x miljoen jaar geleden wel twintig graden warmer. Dat dit alles te weerleggen valt is evident, bleek ook in Kopenhagen geen punt van discussie, en werd zelfs eind januari op de energietop in Abu Dhabi als irrelevant terzijde geschoven.
Verworvenheden van de wetenschap dreigen op de vuilnishoop te belanden
Reden tot zorg is er wel, omdat ongemerkt de grote verworvenheden van de wetenschap zelf op de vuilnishoop van de geschiedenis dreigen te belanden. De laatste eeuwen heeft de wetenschap zich bevrijd van theocratische verstikking, en daaruit ontwikkeld wat je ‘de Methode’ kunt noemen. De Methode bestaat uit een formidabel systeem van afspraken om waarneming, experiment, vergelijking, meting, falsificatie, review en spreiding wereldwijd zo te organiseren dat kennis omgezet kon worden in maatschappelijk-technische toepassingen. De cryptowetenschap lapt dit aan haar laars, en zo wordt de moderne technische wereld een prooi voor populisme en volkswoede.
Het IPCC moet zich opwerpen als het boegbeeld van de wetenschap. Politici horen dat te verdedigen en niet met het gepeupel mee te hollen zodra zich wat problemen voordoen.
Een ander gezichtspunt
Scepticisme helpt de wetenschap juist vooruit
"Mijn vrienden die geen wetenschappers zijn, vragen me de laatste tijd: "Wat is er toch misgegaan met de wetenschap?", schrijft John Krebs inThe Times. "Onthullingen over smeltende gletsjers en mogelijk misleidende e-mails over de opwarming van de aarde en dergelijke verhalen hebben bij sommige mensen de indruk gewekt dat de wetenschap een rommeltje is. Natuurlijk is dat niet zo, en is er ook niets veranderd. Maar de verhalen benadrukken twee belangrijke kenmerken van wetenschappers en de wetenschap. Ten eerste zijn wetenschappers, net zoals in iedere andere beroepsgroep zoals buschauffeurs, advocaten en metselaars, niet allemaal gelijk. De meesten zijn gemiddeld begaafd, een aantal is geniaal, sommigen zijn een beetje dom, en sommigen oneerlijk. Ten tweede wordt de wetenschap zelf vaak niet begrepen. De uitspraak van Nobelprijswinnaar Richard Feyman illustreert dit het beste: "Wetenschap is het georganiseerde wantrouwen in de betrouwbaarheid van de meningen van experts".
"Wetenschappers hebben niet alle antwoorden, maar ze weten wel hoe ze die moeten vinden. Het feit dat onze lichten aangaan, onze computers rekenen en onze mobiele telefoons rinkelen zijn slechts enkele van de talloze alledaagse bewijzen dat een wetenschappelijke benadering werkt. Wetenschappers hebben, net als iedereen, hun menselijke zwakheden en zijn ook gevoelig voor modegrillen en orthodoxie. Desalniettemin is wetenschap op de lange termijn zelfcorrigerend omdat er altijd wel iemand de moed zal hebben een wijdverspreid standpunt in twijfel te trekken en de discussie winnen indien hij of zij over voldoende bewijs beschikt.
"De heersende opvattingen in veel wetenschappelijke gebieden bevatten een groot aantal onzekerheden (net zoals klimaatverandering), en die uitdaging is van cruciaal belang in het leerproces. De stelling dat de gletsjers in de Himalaya in de komende 30 jaar zouden smelten is een voorbeeld van deze zelfcorrigerende werking: de stelling werd door de wetenschappelijke gemeenschap zelf onderuit gehaald en niet door commentatoren van buitenaf. Het ondermijnt de kernconclusies over de door de mens veroorzaakte opwarming van de aard echter niet en de fout die de voorzitter van het IPCC maakte, was deze twijfels van tafel te vegen zonder het bewijs te bestuderen".
John Krebs,The Times, Londres(fragmenten)
