Kies een taal
In de Roemeense krant România Libera schetst de politiek analist Cristian Pârvulescu een vergelijking tussen de huidige Europese Unie en de Weimarrepubliek, die volgens hem gerechtvaardigd is door "de politieke en doctrinaire dubbelzinnigheid die de rechtse partijen in Europa oproepen". Een onzekerheid "die in de hand wordt gewerkt door het samengaan van verschillende nationale partijen die niet met elkaar verenigbaar zijn in één groep in het Europees Parlement zoals de PdL (Volk van de Vrijheid) van Silvio Berlusconi, de UMP (Unie voor een Volksbeweging) van Nicolas Sarkozy en de CDU (Christelijk Democratische Unie) van Angela Merkel", stelt Pârvulescu.
Het partijenstelsel en de economische crisis zouden de Europese democratieën vandaag de dag hebben verzwakt. "Deze situatie is verwarrend", schrijft hij, "en creëert (gunstige) omstandigheden voor de bevordering van nationalistische retoriek". Zo, brengt hij in herinnering, ging het ook in Duitsland aan het begin van de jaren 30 : "De zwakte van de politieke partijen en de economische crisis maakten de opkomst van Hitler mogelijk".
"De geschiedenis zal zich misschien niet herhalen, de EU is nu misschien sterker dan het Europa van 80 jaar geleden", concludeert Pârvulescu, voor wie "*het succes van de extremisten echter niet geminimaliseerd moet worden, omdat we de kans lopen ze een plaats te geven in de nationale politiek*!"
De verhitte Giuliano Ferrara antwoordt hem vanuit de kolommen van het Italiaanse weekblad Panorama ; hij bespot de kranten die schrijven dat "we altijd het gevoel hebben de laatste dagen van de Weimarrepubliek te beleven. Behalve wanneer ze snel worden weersproken door de feiten, zoals de Britse marxistische historicus Eric Hobsbawm onlangs nog opmerkte".
Ferrara acht de gevolgen van de Europese verkiezingen zeer klein, met name wat betreft de opkomst van extreem-rechts. "Bij de Europese verkiezingen krijgen we altijd het gevoel dat het fascisme eraan komt, om het over het racisme maar niet te hebben", beweert de conservatieve Italiaanse commentator, voor wie het enige tastbare fenomeen "de crisis van de partijen” is “die ideologisch verbonden zijn met de aflopende mythe van het socialisme” . Net als Jörg Haider of Pim Fortuyn zou de controversiële leider van rechts in Nederland Geert Wilders niet het symbool zijn van de opkomst van "autoritaire krachten" maar van de "liefdesrelatie met het eigen land".
