Kies een taal
In Brussel liep ik laatst één van de makers van de roemruchte Eurobarometer tegen het lijf. Zo'n frisse, jonge, talentvolle Europeaan, waarvan de hele Europawijk in Brussel krioelt. Ik vroeg haar op de vrouw af waarom de Eurobarometer toch altijd zo Europagezind uitvalt. Even uitleggen. Onder auspiciën van de Europese Commissie worden tweemaal per jaar trends in de publieke opinie in alle EU-lidstaten gemeten.
De uitkomsten van die Eurobarometer spelen een grote rol. Op vernissages in Brussel en omgeving word je er te pas en te onpas mee om de oren geslagen. “U kunt nu wel zeggen dat er enige Europa-ontgoocheling in lidstaat Nederland bestaat, maar uit de laatste Eurobarometer blijkt dat 65 procent van de Nederlanders helemaal achter de Europa 2020-strategie staat”. Huh?
Megalomane plannen
Ik heb wel eens gekscherend gezegd dat Europa door Karel de Grote op een verfijndere manier bestuurd werd dan door de eurocraten vanaf hun Brusselse Olympus. Die denken aan één opiniepeiling voldoende te hebben om het draagvlak voor hun megalomane plannen in te schatten. Je kunt veel van Karel de Grote zeggen, maar die reisde alle lidstaten van zijn keizerrijk af en sloeg steeds ergens anders zijn kamp op.
**De vrouw uit Brussel gaf na een paar biertjes wel toe dat bij de Eurobarometer sprake is van enige Europa-vriendelijke massage. Aan haar en haar vijf collega's worden door de verschillende directoraten-generaal van de Europese Commissie kant-en-klare vraagstellingen aangeleverd, en 'DG Communicatie' zorgt er bij de presentatie voor dat de tone of voice van de Eurobarometer prettig eurofiel uitvalt.
Ik moest aan die Eurobarometer denken, toen ik de recente State of the Union van Europese Commissie-voorzitter José Manuel Barroso onder ogen kreeg. Dat is de regeringsverklaring van onze ongekroonde Europese regeringsleider. Ik dacht toen ik zijn voorstellen zag: of die man is bevangen door aan krankzinnigheid grenzende overmoed, of hij heeft de Eurobarometer als enige bron gebruikt.
Alleen dan valt te begrijpen waarom Barroso, midden in de grootste crisis die Europa ooit heeft gekend, vol op het orgel gaat met de vorming van een Europese federatie. Je moet maar durven op het moment dat mensen terecht ontgoocheld zijn door het Europese Project - al was het maar omdat een hele generatie Europese jongeren werkloos aan het raken is.
Barroso dendert in zijn rede door naar het grote ideaal van een post-nationaal Europa. Nationale staten moeten zichzelf zo'n beetje opheffen “om de omvang en efficiëntie te bereiken die wij nodig hebben om een mondiale speler te zijn en onze waarden te behouden in een veranderende wereld. Laten we er niet omheen draaien: we zullen in de richting van een federatie van natiestaten moeten gaan”.**
‘Minderheidsproject’ voor academici
*Deze Brusselse natte droom is niet minder dan een coup. Voor een full-fletched Europese federatie noch voor een Europese politieke unie bestaat enig draagvlak. Niet bij de nationale politieke elites - zie de verkrampte stilte in Den Haag waar het om de “Brusselse vergezichten*” gaat. Laat staan dat de bevolking hier ook maar enigszins rijp voor is.
Mensen willen weliswaar geen 'Nexit' à la Wilders. Geen Nederlandse uittreding uit de EU. Dat hebben de laatste verkiezingen aangetoond. Maar de laconieke zelfopheffing van Nederland steunt men evenmin. Schrik niet. Op de vraag “het Nederlands lidmaatschap van de EU is een goede zaak” in het laatste publieke opinieonderzoek van het SCP antwoordt slechts 44 procent van de Nederlanders bevestigend.
Dramatisch is de onderverdeling van dat percentage: 67 procent van de hogeropgeleiden steunt het EU-lidmaatschap tegenover 37 procent uit de middengroepen en 26 procent lageropgeleiden.
Levensgevaarlijk is dan ook dat Barroso in zijn rede “alle pro-Europese krachten” en “de nationalisten en populisten” frontaal tegen elkaar opzet. Daarmee pleegt hij doelbewust een coup tegen de middelbaar- en lageropgeleiden van Europa en maakt hij van de EU een ‘minderheidsproject’ voor academici.
De eurocrisis wordt in Brussel misbruikt om door te stoten met de integratie. Wat men feitelijk doet is de allergrootst denkbare politieke terugslagreactie tegen het Europees Project ontketenen. Leve Europa!**
