Kies een taal
De Amerikanen hebben afgelopen dinsdag een president (her)kozen die hen een tolerante en solidaire maatschappij belooft. Die maatschappij waarvoor de Europese al decennialang model staat en waarvan de Europeanen het auteurschap opeisen. Vanwege een vreemde samenloop van omstandigheden moeten de twee kampen een vergelijkbare strijd leveren en zien ze zich voor dezelfde uitdaging geplaatst: bewijzen dat dit maatschappelijke project realistisch en nog steeds uitvoerbaar is.
De Amerikaanse president zal er alles aan moeten doen om deze solidariteit aan een groot deel van de Amerikaanse maatschappij op te leggen. De Amerikanen zijn immers niet gediend van een door de overheid gespannen sociaal vangnet voor iedereen, en geven de voorkeur aan loon naar werken. De Europeanen zullen zich van hun kant moeten inzetten om hun voor iedereen toegankelijke sociale zekerheidstelsel te behouden, nu land na land daar steeds meer afschaaft.
Obama en de Europese leiders zijn er alleszins bij gebaat hun krachten en ideeën te bundelen om een manier te vinden om hun politieke plan te beschermen: die solidaire maatschappij waarin, zoals Obama zegt, iedereen een kans krijgt, ongeacht of hij arm of rijk is, zwart of wit, ziek of gezond, homo of hetero.
Dezelfde vijanden
Hun vijanden zijn dezelfde: de kolossale begrotingstekorten, een diepe en structurele economische crisis, de ‘Romneysering’ van onze maatschappijen.
Gevoed door de economische crisis viert het individualisme inmiddels aan beide zijden van de oceaan hoogtij, waarbij de toekenning van sociale ‘voordelen’ bijdraagt aan een schifting tussen degenen die ze verdienen (de werknemers) en de anderen (de ‘hulpbehoevenden’).
Welke solidariteit? Hebben we dan de middelen om zo gul te zijn? Hoe kunnen we die solidariteit aanpassen om het systeem betaalbaar te maken? Wie van de Europese Obama’s of Romneys gaat die strijd winnen? En kunnen we nog wel geloven dat, zoals Obama verkondigde, het nog mogelijk is de nodige compromissen te sluiten zodat de maatschappij vooruitgaat zonder verblind te worden door optimisme? Dat is het enorm moeilijke dilemma van dit moment. Het goede nieuws van dinsdag is echter dat de Europeanen niet langer alleen staan in hun geloof en bij het vinden van een oplossing.
Een ander geluid
Herverkiezing Obama is een slechte zaak
In tegenstelling tot het overgrote deel van andere Europese kranten meent România liberă dat de "herverkiezing van Obama slecht nieuws is" voor de Verenigde Staten en de wereld in het algemeen. De krant uit Boekarest vindt dat het eerste mandaat van de Amerikaanse president negatief heeft uitgepakt, vooral op het gebied van buitenlandbeleid:
De regering-Obama heeft zijn rol als wereldleider opgegeven onder het ideologische voorwendsel dat de Amerikaanse voorbeeldfunctie niet bestaat […] en dat de tijd is gekomen om het op orde stellen van de zaken in de wereld aan anderen over te laten.
România liberă meent echter dat het beeld van "de grote verdediger van de gewone man en kleine naties" in tegenspraak is met de realpolitik van Obama die gebaseerd is op goede verstandhoudingen tussen de grote mogendheden, ten koste van de kleinere landen:
De nauwelijks verhulde en zelfs openlijk getoonde onverschilligheid van Obama de afgelopen vier jaar richting de traditionele bondgenoten van de VS - Groot-Brittannië, Polen en Japan - en het bijna totale gebrek aan interesse voor nieuwe bondgenoten zoals wij in Oost-Europa, […] hebben de cynische en tevens naïeve houding van deze president aan het licht gebracht: hij denkt zeker dat hij zaken kan doen met [de Russische president Vladimir] Poetin zoals politici in Chicago onderhandelen met maffiabazen.
