Kies een taal
De Europese Unie, of liever gezegd de Europese integratie, is in een diepe crisis terechtgekomen. Een ongepaste reactie van de Franse autoriteiten op het reële probleem van illegale kampen is uitgelopen op een ernstige discussie over de gemeenschappelijke waarden, toen een Franse minister [Pierre Lellouche, staatssecretaris voor Europese aangelegenheden] de rol van de Europese Commissie als ‘hoedster van de verdragen’ van de hand wees.
Kunnen de lidstaten in naam van de nationale soevereiniteit de door henzelf getekende Europese Verdragen naast zich neerleggen, en handelen zoals het hun goeddunkt? Ja, blijkbaar kunnen zij dat.
Maar in dit geval is het niet serieus om het te blijven hebben over de verwezenlijking van vrede en welvaart die na de Tweede Wereldoorlog in gang is gezet en na de Koude Oorlog is uitgebreid naar Midden- en Oost-Europa. Bovendien wordt door dit gedrag de weg vrijgemaakt voor economisch protectionisme en de bekrachtiging van verschillende vormen van rivaliserend nationalisme. De geschiedenis heeft ons echter geleerd waartoe dat leidt: grote staten krijgen zeggenschap over kleinere, vrijheden worden ingeperkt, democratieën storten ineen en uiteindelijk ontstaan er conflicten.
Integratie aan diggelen
Maar waarom gedragen sommige politieke leiders zich zo? Omdat de markt hierom vraagt. Sinds het wegvallen van de bedreiging van de Sovjet-Unie bekijken veel West-Europeanen de Europese integratie niet meer in termen van opbouwen van vrede en stabiliteit, maar in termen van winst- en verliesrekeningen op individueel niveau.
In de wereld van vandaag staan verschillende waarden echter nog steeds lijnrecht tegenover elkaar: wij hebben niets gemeen met het primitieve Chinese staatskapitalisme of het Russische autoritaire en oligarchische regime.
Wij moeten het grondgebied van ons Europa beschermen! Maar velen vergeten dit, hierin ruimschoots gesteund door leiders die alles doen om hun populariteit te behouden. Nicolas Sarkozy en Silvio Berlusconi zijn in dit verband echte wereldkampioenen.
Historische ramp voor Roemenië
Zullen zij de Europese integratie aan diggelen laten vallen, met hun ogen gericht op de volgende nationale verkiezingen in plaats van een visie van Europa als wereldmacht uit te stippelen? Voor Roemenië zou dit een historische ramp betekenen. Wij bezien onze modernisering enkel in het licht van de Europese integratie en in de huidige omstandigheden is het zelfs onmogelijk om deze anderszins vorm te geven.
Wij zullen onvermijdelijk opnieuw afglijden, samen met een aantal buurlanden, in de ruimte waaruit we ons zo lang en met veel moeite hebben trachten te ontworstelen. Ons project van toenadering tot het westen, dat anderhalve eeuw geleden is ingezet door een paar jonge enthousiastelingen die een opleiding in Parijs hadden genoten, zou weer tot stilstand komen.
Deze dreiging is reëel. Het is dan ook verstandig verder te kijken dan de tijdelijke crisis van illegale kampen. Laten we onze waarden voor ogen houden en laten we een bijdrage leveren aan versterking van de Europese integratie. We hebben geen andere keuze!
