Kies een taal
Het lijkt alsof we ons in de eindfase van een vermoeiend, maar uitermate belangrijk traject bevinden: de omweg waarmee het Verdrag van Lissabon wordt geratificeerd door Ierland. Wat moeten onze EU-partners niet van ons denken? Het is wel duidelijk dat we ons belachelijk hebben gemaakt. Sommige partners zullen ons zien als een verwend kind dat tot een slimme en succesvolle volwassene leek te zijn uitgegroeid, maar vervolgens weer kinderachtig begon te stampvoeten.
We hebben nu een 'besluit' van de Europese Raad weten te ontlokken waarin gewoon staat wat ze allemaal allang wisten: Lissabon gaat helemaal niet over abortus, heeft geen gevolgen voor ons belastingsysteem en verandert niet wat we doen betreffende defensie (en de Ierse neutraliteit, noot van de redacteur). Op het gehele gebied van defensie hoeven we niets te veranderen vanwege Lissabon. We hoeven niet deel te nemen aan iets waar we geen zin in hebben. Er bestaat en komt geen Europees leger en er komt geen dienstplicht voor een Europees leger dat niet bestaat.
Maar dit alles zal tegenstanders echter een zorg zijn: binnen enkele minuten na het besluit van de EU-top op vrijdag stonden ze al klaar met afwijzend commentaar. De EU en de regering "hebben de media en het publiek misleid", aldus het Nationaal Platform, een nogal gewichtige naam voor het platform van in wezen één man, de gevreesde Anthony Coughlan. De wettelijke garanties geven blijk van "creatieve manipulatie die erop is gericht om het publiek te misleiden", zegt Patricia McKenna, die net niet tot lid van het Europees Parlement is gekozen.
Het nee-kamp bestaat uit totaal verschillende groepen met lidmaatschappen die elkaar grotendeels overlappen. Dit doet vermoeden dat de stemverheffing niet in verhouding staat tot het aantal betrokkenen. De opmerkingen van ex-groene McKenna werden gebruikt door Pana, de Alliantie voor vrede en neutraliteit. Pana, dat zichzelf als bewaker van de echte Ierse neutraliteit beschouwt, vermeldt 26 aangesloten organisaties op de website, waaronder de Keltische Liga en het Ierse Comité ter Ondersteuning van El Salvador (de website van deze organisatie werd voor het laatst bijgewerkt in oktober 2002). En wat te denken van de Ierse Groepering voor Solidariteit met Algerije, met een website waarop twee overleden parlementsleden van Ierland staan vermeld als aanhanger? Ook vermeld worden de Groepering ter Ondersteuning van Cuba, Burgers ter Verdediging van Neutraliteit, de Communistische Partij van Ierland, de Ierse Unie van Missionarissen, Vrouwen in Media en Entertainment, Sinn Féin en de Groenen.
Het punt is dit. De betrokkenen bij groeperingen als Pana zijn ongetwijfeld bijzonder gemotiveerd, maar vertegenwoordigen ze het Ierse volk en zijn hun anti-Europese standpunten in het beste belang van het Ierse volk? De tijd zal het uitwijzen, maar ik denk van niet. Deze week start het ministerie van Buitenlandse Zaken de website www.eumatters.ie in de strijd van de regering om feiten en fictie over de EU te onderscheiden. Het werd zo langzaamaan tijd.
Concessies
De doos van Pandora is open
Als er extra garanties voor Ierland aan het Verdrag van Lissabon worden toegevoegd, dan zou daarmee wel eens een Doos van Pandora geopend kunnen worden, zo schrijft Mariusz Staniszewski in het Poolse dagblad Polska. Andere landen zullen dan ook snel in de rij gaan staan met specifieke wensen. Brussel is akkoord gegaan met de wens van Ierland voor een eigen belastingpolitiek, neutraliteit en behoud van de strenge anti-abortuswetgeving. Bovendien zal Ierland een afgevaardigde sturen naar de Europese Commissie.“Waarom zouden de Tsjechen, de Nederlanders of de Polen niet dezelfde eisen stellen?” vraagt de commentator in Polska af. EU-politici die koste wat het kost een nieuw Iers referendum voor het Verdrag van Lissabon willen, is koren op de molen van tegenstanders van het Verdrag, zo stelt hij. Als de Ierse eisen worden bekrachtigd, is de vraag legitiem of de nationale parlementen wel dezelfde tekst hebben geratificeerd.. In Tsjechië is hierover al een discussie ontstaan, die zich naar andere landen zou kunnen uitbreiden. “De vraag is of Polen hier een slaatje uit zou moeten slaan en iets voor zichzelf zou moeten onderhandelen, of dat Polen zich als een brave Europeaan zou moeten gedragen die van een efficiënter Europa droomt", concludeert Staniszewski.
