Kies een taal
"Heb je nog een opa, stuur hem dan naar Europa!" zo luidt een populair spotversje over afgedankte politici die Brussel als eindbestemming krijgen en daar tot het eind van hun loopbaan een onbeduidend bestaan leiden. Geen mens is meer in hen geïnteresseerd, camera’s en microfoons worden uitgeschakeld als zij het spreekgestoelte betreden. Onbekende grijze muizen in een grijs Brussel, waar het voortdurend regent.
Toch klopt dat beeld totaal niet. Waarschijnlijk leiden alleen vorsten een beter leven dan commissarissen. Eurocommissarissen in Brussel hebben, als ze dat willen, meer politieke invloed dan de gemiddelde minister in Berlijn. Financieel gezien vergaat het hen in elk geval stukken beter dan de meeste partijgenoten, die hen uit de nationale politiek hebben verjaagd en ‘naar Europa’ hebben gestuurd. Om de matig gevulde loonzakjes van die partijgenoten kunnen ze in Brussel dan ook alleen maar lachen.
Chauffeur, persoonlijke adviseurs en woordvoerders
Feitelijk is het een droom om een functie als eurocommissaris te bekleden: een luxe leventje met privéchauffeur, persoonlijke adviseurs, woordvoerders en vele andere medewerkers en ook nog eens een meer dan ruim inkomen. Zodra de ambtstermijn in Brussel er eenmaal op zit, begint de luxe pas goed: dan lonken forse overbruggingstoelagen en paradijselijke pensioenaanspraken. De regelmatige roep om meer bezuinigingen in Europa, het appel om de pensioengerechtigde leeftijd op te trekken naar 70 jaar, voor Brussel gelden ze niet. Brussel zwemt in het geld, de subsidiekassen lopen over. Waarom zou men er dan geen gebruik van maken?
Iedereen die in het centrum van de eurocratie in Brussel op kantoor werkt in betonblok "Berlaymont" aan het Schumanplein verdient goed. Jonge tolken starten al met een basissalaris van 4.190 euro. Een topambtenaar verdient ruim 16.000 euro per maand. Daar komen dan nog de nodige toeslagen bij, bijvoorbeeld voor verblijf in het buitenland, voor het huishouden, kinder-, studie- en kleuterschooltoeslagen. Kinderen gaan naar EU-privéscholen, waarvoor Europese belastingbetalers zo’n 100 miljoen euro per jaar uitgeven.
Voor de politieke top moet er natuurlijk nog een schepje bovenop de salarissen: een eurocommissaris verdient een basissalaris van 19.910 euro. De voorzitter van de EU-Commissie, José Manuel Barroso, is goed voor 304.000 euro per jaar. En bij de meeste Europese toplieden komt daar nog eens ‘extra loon’ bij. Zo verdient de Britse Lady Catherine Ashton, de nieuwe hoge vertegenwoordiger voor het gemeenschappelijk buitenlands en veiligheidsbeleid, circa 323.000 euro per jaar, exclusief toeslagen voor het privéhuishouden en representatieve taken. Alles bij elkaar opgeteld laat de door haar partijleider Tony Blair in de adelstand verheven Labour Lady collega's als Angela Merkel en Hillary Clinton ver achter zich. Bovendien kan ze zich vaak op donderdag al naar haar kinderen in Londen haasten.
Broodnodige hulp bij de overstap naar de arbeidsmarkt
Nu worden eurocommissarissen niet benoemd voor het leven, maar over het algemeen worden ze na een ambtstermijn van een of twee maal vijf jaar vervangen. Om te zorgen dat ze daarna niet in een zwart gat vallen, hebben ze voor de duur van drie jaar nog recht op 40 tot 65% van het basissalaris. Dat is grof gerekend nog altijd zo’n 10.000 euro per maand. Die overbruggingstoelage moet hen "helpen bij de overstap naar de arbeidsmarkt". Maar zo ingewikkeld is die overstap kennelijk helemaal niet.
De feiten liegen er niet om:
- voormalig eurocommissaris voor Ondernemingen en Industrie, Günter Verheugen, bekleedt functies bij een Britse bank, bij een Duitse en een Turkse vereniging van banken en bij een Amerikaans PR-bureau in Brussel; daarnaast richtte Verheugen samen met zijn voormalig hoofd van het kabinet een adviesbureau op.
- voormalig eurocommissaris voor Buitenlandse Betrekkingen, Benita Ferrero-Waldner, heeft goed betaalde functies bij een Duits verzekeringsconcern en een Spaans energiebedrijf.
- voormalig eurocommissaris voor de Interne Markt, Charlie McCreevy, vond een betrekking bij prijsvechter Ryanair.
- voormalig eurocommissaris voor Consumentenbescherming, Meglena Kunewa, werd vriendelijk opgevangen bij een Franse bank.
Blijkbaar ontvangen minstens 15 voormalige eurocommissarissen dus een overbruggingstoelage hoewel ze al lang een nieuwe werkgever hebben gevonden. Die toelage wordt onbekommerd in ontvangst genomen. Ze hebben er immers recht op. Daarnaast zijn ook de zeer goede pensioenvoorzieningen van eurocommissarissen en andere topambtenaren van de Europese instellingen uiteraard formeel correct geregeld. Na 16 jaar in dienst van Europa is het hoogste tarief van het EU-pensioen bereikt: 70% van het laatst verdiende salaris. Voor de meeste ambtenaren in de hogere klasse, die hun leven lang in Europese overheidsdienst blijven, betekent dit een pensioen van aanzienlijk meer dan 10.000 euro per maand, zonder dat ze daar ooit premie voor hebben moeten afdragen. Ook al zou een Duitse ambtenaar met een topsalaris zijn leven lang de hoogste premie aan het pensioenfonds betalen, dan nog zou hij dat bedrag nooit halen. Zo gaan die dingen nu eenmaal: sommigen bepalen de regels, anderen draaien ervoor op.
