Kies een taal
“De dwaze wedloop tussen leiders van de eurolanden en de markten is in een nieuwe, belangrijke fase beland”, stelt La Tribunevast. Op 28 november “hebben de ministers van Financiën van de lidstaten de laatste hand gelegd aan een reddingsplan voor Ierland van 85 miljard euro”, legt het Franse dagblad uit. “Vooral Parijs en Berlijn zijn het erover eens geworden om het reddingsfonds, dat werd opgezet om uit de systeemcrisis van de euro - waartoe de explosie aan staatsschulden leidt – te komen, na 2013 een permanent karakter te verlenen. Met de ervaring van Griekenland nog vers in het geheugen hebben de regeringsleiders begrepen dat ze zo snel mogelijk eensgezindheid moeten tonen.”
Het Europese stabiliteitsmechanisme voorziet erin dat schuldeisers uit de private sector gaan meebetalen aan eventuele toekomstige hulpplannen voor landen in moeilijkheden. Maar “in tegenstelling tot wat Duitsland aanvankelijk wenste, zal deze deelname van de particuliere sector ‘van geval tot geval’ worden bekeken”, meldt La Tribune, en dan uitsluitend in geval van insolvabiliteit van lidstaten, maar niet als ze te maken krijgen met eenvoudige liquiditeitsproblemen. Als concrete maatregel is bepaald dat er bij staatsobligaties, die vanaf de tweede helft van 2013 worden uitgegeven, clausules worden opgenomen voor collectieve actie, die ertoe zullen leiden dat er met particuliere schuldeisers wordt overgegaan tot onderhandelingen over herstructurering.
“Duitsland had gelijk dat het een mechanisme bleef verdedigen dat landen in staat stelt om te stoppen met betalen als ze hun schulden niet kunnen aflossen. De clausules om tot collectieve actie over te gaan zouden een manier kunnen zijn om dat te bereiken”, stelt de Financial Times verheugd vast. Het Britse dagblad merkt op “dat sommige landen nu al geconfronteerd worden met astronomische kosten voor hun leningen. En het is duidelijk dat we niet kunnen terugkeren naar de voorwaarden van voor de crisis, toen elke lening kon worden afgesloten tegen Duitse rentetarieven of tarieven die daar dicht in de buurt kwamen. Het bankmodel is intussen verleden tijd. De ideeën van Berlijn vormen misschien niet de uiteindelijke bestemming, maar ze laten in elk geval de juiste richting zien.”
Zwaard van Damocles
Het Duitse zusje van de Britse FT lijkt iets bedachtzamer. “Het resultaat lijkt een succes – en voldoende om de markten te kalmeren”, schrijft de Financial Times Deutschland. "Maar de regeringen zijn er medeverantwoordelijk voor dat de tijd dringt. Dat geldt bovenal voor de politieke stijl van Angela Merkel, waarbij ze krachtige eisen naar voren brengt, zoals de verantwoordelijkheid van schuldeisers. Het zou kunnen dat ze, door dit te doen, meer aandacht had voor de indruk die ze op haar Duitse kiezers wilde maken dan voor de indruk die ze daarmee achterliet op de internationale financiële markten. Nu was het juist voer voor speculanten, omdat ze eerst wekenlang zweeg en slechts enkele details losliet zonder daar uitleg bij te geven.”
De Spaanse krant El Mundo is bezorgd, want “vanaf nu zullen de minder solvabele landen het moeilijker krijgen om hun financiering rond te krijgen, omdat beleggers de voorkeur zullen geven aan obligaties van landen die er economisch beter voor staan. Spanje heeft het zwaard van Damocles boven het hoofd en is daardoor een van de landen die beleggers zullen mijden.” Maar, zo benadrukt het dagblad, “het voordeel van het nieuwe systeem kan zijn dat regeringen verplicht worden om veel hogere eisen te stellen bij het in de hand houden van hun begrotingstekort, en dus ook bij het uitgeven van schuldpapieren.”
In de tussentijd is het bedrag van 85 miljard euro, dat de EU en het IMF op tafel hebben gelegd, “niet veel meer dan noodhulp”, aldus de Süddeutsche Zeitung. “Om de schuldencrisis daadwerkelijk een halt toe te roepen, moeten de ministers van financiën eisen dat ook de schuldeisers dokken. En wel direct.”
