Berlusconi houdt zich overeind

De Italiaanse premier is weliswaar in een zwakkere positie beland door alle schandalen en de breuk met zijn bondgenoten, maar wist 14 december een politieke crisis te overleven. Toch betaalt het Italiaanse volk de prijs, volgens de Europese pers.

Gepubliceerd op 15 december 2010 om 14:20

314 stemmen voor, 311 tegen. Op 14 december is Silvio Berlusconi er ternauwernood in geslaagd een motie van wantrouwen te overleven, die de oppositie tegen hem had ingediend. Daarvoor had hij al een motie van vertrouwen gekregen van de Italiaanse senaat.

Berlusconi heeft zeker gewonnen, maar de gevolgen van deze overwinning zouden hem aan het denken moeten zetten”, schrijft Sergio Romano in Corriere della Serra.

De Italiaanse premier heeft volgens Romano immers voortaan twee opties: “Blij zijn met zijn succes, zijn tegenstanders wegwerken en zijn ambtstermijn vol maken. Een marge van drie stemmen voor kan hem weliswaar niet behoeden voor mogelijke hindernissen, maar hij kan dan de oppositie altijd nog de schuld geven en in de rol kruipen van de premier die werd verraden. In dat geval zou het land opnieuw worden veroordeeld tot het schunnige spektakel waar we de afgelopen maanden al getuige van zijn geweest: polemieken, geruzie en een totaal gebrek aan aandacht voor de economische en financiële problemen waar ons land mee te kampen heeft. Een andere mogelijkheid is om een meerderheid te vergaren op basis van nieuwe grondslagen”, te beginnen met een nieuwe kieswet.

Een land zonder dromen noch richting

In het Italiaanse dagblad La Repubblica is Barbara Spinelli van mening dat “de overwinning van Berlusconi grotendeels niet meer is dan schijn. Hij heeft niet alleen een minimale meerderheid, maar moet nu ook rekening houden met twee oppositiepartijen op rechts (de centrumrechtse UDC en de FLI, de partij van zijn voormalig bondgenoot Gianfranco Fini)”. En verder merkt de journaliste op: “De jongste couppoging mag dan zijn mislukt, de crisis gaat echter ondergronds door.” Want “achter die façade gaat de lastige maar onvermijdelijke val van het Berlusconisme schuil, in feite van dezelfde mensen die hem in het zadel hebben geholpen. Dat is net als bij Thermidore”.

Nieuwsbrief in het Nederlands

Toch waarschuwt Barbara Spinelli voor “het gevaarlijke positieve denken van Berlusconi” en zijn ongelofelijke handigheid “om in de zee van verkiezingscampagnes het hoofd boven water te houden”, die hem in staat zouden kunnen stellen om zijn val te verhinderen en op het pluche van de president van Italië terecht te komen, zijn ultieme persoonlijke doel.

En al die tijd staat Rome in brand, schrijft Mario Calabresi directeur van La Stampa verontwaardigd. In het parlement “hebben politici nu gekregen waar ze al maanden op zaten te wachten: geschreeuw, berekenend gedrag en daarna het vieren van de overwinning”. Maar op straat, waar tegenstanders van Berlusconi demonstreerden, ging het “om rook, explosies, knuppels en helmen die deden denken aan de jaren zeventig”. Meer dan 100 mensen raakten gewond.

Deze beelden van Rome zijn beangstigend en tonen de afstand tussen een afgeschermde politieke wereld en een land dat afglijdt en verloedert, zonder dromen noch richting, betreurt Mario Calabresi. De politiek zou eens verder moeten kijken dan de branden, dan zou ze een uitgeputte meerderheid moeten zien, die niet langer in staat is nog enige illusie te koesteren. In plaats daarvan sluit de politiek zichzelf op en laat niet alleen oproerkraaiers, maar ook het Italiaanse volk buiten staan”.

De neergang van de democratie

We zouden ons misschien eens moeten afvragen of Berlusconi feitelijk niet de metafoor is van Italië, of in elk geval van een deel van Italië, in plaats van hem te beschuldigen en zijn miljardenvermogen te bekritiseren”, lijkt de reactie van de Franse krant Libération te luiden. Het dagblad herinnert dat “de man drie keer tijdens algemene verkiezingen is gekozen” en dat “zijn succes de mislukking is van de oppositie. Alsof er in Italië de afgelopen 16 jaar geen enkele andere optie was dan deze kaaiman. Op links noch op rechts”.

Volgens de Spaanse krant El Paíszal de show in het parlement het Italiaanse beleid in internationaal opzicht alleen maar verder in diskrediet brengen en de groeiende stroom van mensen die tegen de politiek zijn verder voeden. Dat vreet aan de fundamenten van deze traditionele parlementaire democratie, die is verworden tot de wieg van het totalitarisme van een beschermheilige”. In dit verband zijn de gewelddadigheden “afschuwelijk”, aldus de Spaanse krant, maar ze “duiden tegelijkertijd op een klimaat van ernstige maatschappelijke implosie”.

Is Italië dan wel zo’n speciaal geval? “Voordat wij Europeanen, die onszelf zo perfect vinden, wensen dat er een zo hoog mogelijke muur om Italië komt te staan en het land aan zijn lot overlaten, laten we zeggen voor de komende honderd jaar, zouden we ons eens moeten afvragen of we hier niet te maken hebben met een neergang van de democratie, die ook in andere landen niet ver weg is.” De Duitse krant Frankfurter Rundschau verzekert: “Slechts enkele stadia scheiden ons van Italië.” En de Duitse krant voegt eraan toe: “Het gaat niet alleen om de Europese modellidstaat (Frankrijk), die onder Nicolas Sarkozy steeds meer op Italië gaat lijken. In heel Europa schrijden de depolitisering en de peoplisation van de politiek namelijk voort.”

Tags

Are you a news organisation, a business, an association or a foundation? Check out our bespoke editorial and translation services.

Ondersteun de onafhankelijke Europese journalistiek.

De Europese democratie heeft onafhankelijke media nodig. Voxeurop heeft u nodig. Sluit u bij ons aan!

Over hetzelfde onderwerp