Kies een taal
Een paar maanden voordat Fredrik Reinfeldt in 2006 tot premier werd verkozen, liet hij zich weinig gelegen liggen aan het debat over klimaatverandering. Een paar weken later, toen hij plaats had genomen in Rosenbad [de zetel van de Zweedse regering in Stockholm], had hij zich ontpopt tot een fel voorvechter van de bestrijding van klimaatverandering. Hij wist dat hij daarmee een grote troef in handen zou hebben tijdens de klimaattop in Kopenhagen in december 2009, bij de onderhandelingen over een nieuw verdrag ter vervanging van het Kyoto-protocol. "Dan zal voor mij het doek opgaan op het internationale politieke toneel".
"Niemand heeft het meer over het milieu"
Fredrik Reinfeldt is er klaar voor. Hij heeft het voortouw genomen en niet afgewacht tot Zweden op 1 juli de fakkel zou overnemen van Tsjechië aan het hoofd van Europa. Hij heeft ontmoetingen gehad met de grote wereldleiders, onder wie de president van China, Hu Jintao, de Amerikaanse presidenten George Bush en Barack Obama en president Lula van Brazilië. Maar de kaarten liggen nu anders. Heel anders. "Niemand heeft het meer over het milieu", stelt hij vast. De financiële crisis voert overal de boventoon, waardoor zijn minister van Financiën, Anders Borg, een centrale rol speelt. We moeten onze verwachtingen over het klimaat naar beneden bijstellen. De Europese Unie is verdeeld, en in Zuid- en Oost-Europa begint zich weerstand af te tekenen.
Het voorzitterschap van Fredrik Reinfeldt valt in een van de meest instabiele periodes van de Unie: de net verkozen Europarlementariërs zijn zich nog aan het inwerken, de nieuwe commissarissen worden pas in het najaar aangewezen en de vernieuwing van de instellingen van de Unie staat in de ijskast tot de uitslag van het tweede referendum in Ierland over het Verdrag van Lissabon in oktober bekend is.
Zich concentreren op wat haalbaar is
Het is meer regel dan uitzondering dat de voorzitter van de Unie een ernstige crisis moet zien te bezweren. Zo kreeg Frankrijk de financiële crisis en de Russische invasie in Georgië voor zijn kiezen en kreeg de Tsjechische republiek te maken met de oorlog in Gaza. Het lijkt steeds onwaarschijnlijker dat Zweden een doorslaggevende rol kan vervullen bij het nieuwe Kyoto-protocol. De aandacht moet nu uitgaan naar wat er mogelijk is. De komende zes maanden staan Fredrik Reinfeldt en zijn coalitieregering voor een taak van formaat. Bij de Gematigde Partij [waarvan Fredrik Reinfeldt deel uitmaakt] is de sfeer uitstekend. De partij is groter en sterker dan de drie coalitiepartners samen, iets meer dan een jaar vóór de verkiezingen.
Maar bij de verkiezingen van 2010 zal hij zich moeten verantwoorden voor de belofte die hij in 2006 heeft gedaan om "werk in plaats van uitkeringen te bieden". Die belofte bestond erin korte metten te maken met "uitsluiting", de nieuwe naam voor werkloosheid. Toen rechts aan de macht kwam, bedroeg deze 6 procent. Sindsdien heeft de financiële crisis toegeslagen en op dit moment wordt er voor 2010-2011 een werkloosheidspercentage tussen 11 en 12 procent verwacht. De situatie is kritiek bij jongeren tussen 16 en 24 jaar, van wie 25 procent geen werk heeft. Tegelijkertijd is het aantal personen dat "economische steun" krijgt, om de huidige term te gebruiken, in het eerste kwartaal van 2009 met 17 procent toegenomen in vergelijking met dezelfde periode vorig jaar. Fredrik Reinfeldt en Anders Borg zijn er echter van overtuigd dat de Zweedse kiezers zullen begrijpen dat een wereldwijde crisis niet in de schoenen van de regering kan worden geschoven: "We proberen de crisis in bedwang te krijgen", aldus de premier.
