Concert van Fake Oddity in Lyon, Frankrijk. Foto: Eva E. Davier

Fake Oddity, een brug tussen Frankrijk en Turkije

De rockgroep Fake Oddity, geboren uit de ontmoeting tussen een Franse en een Turkse student in Lyon, willen tijden de Franse manifestatie "Saison de la Turquie" de aandacht vestigen op de gunstige uitwerking van culturele gemengdheid. Een portret van een bijzondere band.

Gepubliceerd op 3 juli 2009 om 15:30
Concert van Fake Oddity in Lyon, Frankrijk. Foto: Eva E. Davier

Fred Bassier en Faik Sardag, drummer en zanger van Fake Oddity, vormen het Turks-Italiaans-Albanese duo van deze veelbelovende rockgroep uit Lyon. We ontmoeten ze in Gambetta, op een steenworp afstand van het metrostation Guillotière, de medina van Lyon. Deze Franse stad was vroeger een belangrijke haven voor handelaars en reizigers.

Faik was een Turkse student die al een jaar in Frankrijk woonde toen hij in oktober 2002 gitarist Antoine ontmoette. "We wilden een groep vormen", zegt drummer Fred, die via een advertentie in contact kwam met de band, ‘en toen ontmoetten we Tom, de bassist. De band begon onder de naam Ascolein en speelde twee jaar lang een repertoire van covers van bands als Radiohead, The Pixies, The Strokes, en ook muziek uit de jaren zeventig en tachtig van The Doors en David Bowie. "Toen besloten we dat het serieus moest gaan worden en veranderden de naam", zegt Faik. Fake Oddity is ontstaan uit het samengaan van twee songs: de ballade Fake Plastic Tree van Radiohead en Space Oddity van David Bowie.

Dat samengaan is echter ook de ontmoeting van twee landen – het Frankrijk van Fred en het Turkije van Faik. Faik introduceerde zijn land aan de andere leden van de band tijdens vakanties (de eerste in 2003), en dankzij een unieke, benijdenswaardige ervaring: de opname van het laatste album Runfast in de befaamde Image Studios in Istanboel in 2007, gevolgd door een minitour langs etablissementen in Istanboel. Deze ervaring leverde Fred vooral één ding op: "De discotheek Pulp vond ik indrukwekkend; aan de muren hingen foto´s van zowel een rockzanger als een traditionele muziekgroep. Dat is typerend voor dit land; hetzelfde publiek luistert zonder enig probleem naar beide soorten muziek".

Voordeel uit het Turkse culturele seizoen in Frankrijk.

Nieuwsbrief in het Nederlands

Na meer dan een jaar postproductie, mixing en mastering werd Runfast in Frankrijk uitgebracht, kreeg positieve recensies en de groep ging op tour langs grote Franse steden Ondertussen was de aandacht van de band vooral gericht op één project, het Turkse culturele seizoen in Frankrijk, met 400 activiteiten in 40 verschillende steden. "Toen Lyon kandidaat was als culturele hoofdstad van Europa in 2013, besloten we aan de organisatie bij te dragen omdat we veel connecties hebben", zegt Fred. "We stelden culturele uitwisselingen van muziekgroepen voor tussen Lyon en Istanboel, maar toen we ontdekten dat er een Turks cultureel seizoen zou komen, namen we contact op met CulturesFrance [een agentschap van de ministeries van Buitenlandse Zaken, Cultuur en Communicatie] met een paar ideetjes.’ Dat was het begin van langdurig zoeken naar donateurs, zaken- en andere partners om hun ideeën uit te voeren. ‘We organiseren gratis concerten door Turkse groepen, misschien met een paar tentoonstellingen van Turkse kunstenaars en schilders in een typisch Turkse omgeving".

Teenagers en jongvolwassenen zijn niet hun enige doelgroep. "We willen graag een breder publiek bereiken. Er komt overdag een amusementsprogramma voor gezinnen langs de oevers van de Rhône met zangers en Turkse fabel- en sprookjesvertellers", zegt Fred. Faik lacht met wijd opengesperde ogen en knikt enthousiast; culturele mengvormen zijn voor hem vanzelfsprekend. Zijn vader is Albanees, zijn moeder half Italiaans en zijn grootmoeder van moeders zijde behoorde tot een oosterse familie van Venetiaanse reders die in Istanboel neerstreken. "Het zit in mijn bloed. Ik kom uit een zeer ‘multinationale’ familie, heel open".

"We willen absoluut geen politiek bedrijven", geeft hij al direct bij het begin van ons gesprek aan. "We willen culturen samenbrengen. Frankrijk mag geen oordeel vellen over de geschiedenis van anderen. Aan het einde van de dag, als we met Duitsers praten, maken we ze geen verwijten over hun geschiedenis", zegt Faik, die verscheidene ideologische grenzen heeft overschreden.

"Mijn baas van Armeense afkomst, net als een groep jongens waarmee ik muziek maakte. Er is nooit enige discussie of ruzie geweest over geschiedenis". "Nu is er de uitdaging bijgekomen om de Fransen Turkije, waarover momenteel veel negatieve aandacht in de media is, te leren waarderen", vertelt de zanger. "Na het Turkse culturele seizoen in Frankrijk gaan de dingen veranderen. We vinden onszelf geen voorbeeld van integratie in morele zin, we zijn geen rolmodellen. We zijn voor velen een voorbeeld van geslaagde integratie en de potentie van culturele uitwisseling". "We zijn simpelweg met elkaar verbonden: wij zouden niets zijn zonder Faik en hij niets zonder ons", zegt Fred. De Frans-Turkse verhoudingen "raken ons diep en we voelen ons er sterk bij betrokken. Gezien onze voorgeschiedenis moesten gewoon in dit project investeren", besluit Fred.

Andrea Giambartolomei

Tags

Are you a news organisation, a business, an association or a foundation? Check out our bespoke editorial and translation services.

Ondersteun de onafhankelijke Europese journalistiek.

De Europese democratie heeft onafhankelijke media nodig. Voxeurop heeft u nodig. Sluit u bij ons aan!

Over hetzelfde onderwerp