Wij hebben een “Europese New Deal” nodig

Met de komst van een nieuwe generatie leiders kan er een oppepper aan het Europese gemeenschappelijke project worden gegeven. Wat we nodig hebben is een nieuw investeringsprogramma, meent een Franse econoom.

Gepubliceerd op 9 september 2014 om 13:58

De vakantie is achter de rug. En, zowel in Parijs als in Brussel, ontdekken we de gezichten van de nieuwe ‘meesters’: Emmanuel Macron (36) voor Economische Zaken in Frankrijk, Federica Mogherini (41 jaar) voor Europese diplomatie en voor de economische coördinatie en stimuleringsplannen in Europa van Jean-Claude Juncker waarschijnlijk de Fin Jyrki Katainen (41 jaar) voor de functie en de Fransman Pierre Moscovici (56 jaar) voor de titel. Het wordt tijd dat deze generatie, in navolging van de Britse leiders Cameron en Osborne (43 en 38 jaar tijdens hun benoeming) en de Italiaan Matteo Renzi (38 jaar), het heft in eigen handen neemt. Want er is een grote behoefte aan verse ideeën en nieuwe energie om gestalte te kunnen geven aan wat een “Franse en Europese New Deal” zou kunnen worden.

Door kleine compromissen en groot verraad en omdat elk land naar mogelijkheden zoekt om zijn eigen economische en strategische belangen te kunnen verdedigen, is Oost-Europa verwaarloosbaar geworden en verwaarloosd geweest. Rusland kan in Oekraïne oorlog voeren zonder dat er represailles volgen en de Sahel, het Nabije- en Midden-Oosten kan wegzinken in barbaarsheid en een trainingsgebied voor de jihad worden zonder dat Europa iets doet, simpelweg omdat het niet over de middelen beschikt om er iets aan te doen.

Hetzelfde geldt voor de economische dynamiek in Europa. In naam van het droombeeld van de ‘orthodoxie van Frankfurt’ geven de zeventien eurozonelanden liever de voorkeur aan deflatie, die aanstaande lijkt, en massawerkloosheid buiten Duitsland en Oostenrijk en niet aan de stimulering van de economie in Europa met een vastgesteld beleid voor de ontwikkeling van grote werken en pan-Europese infrastructuur.

Extra stimuleringsplan van 300 miljard euro

In zijn inaugurele rede voor het Europees Parlement op 15 juli liet Jean-Claude Juncker het al duidelijk weten: Europa heeft hoognodig een “nieuw elan” nodig, een extra stimuleringsplan van 300 miljard euro. Maar er is elk jaar 300 miljard euro nodig, dat is slechts 2 procent van het bnp van de Unie is. En niet het voorgestelde bedrag van 300 miljard voor drie jaar, dat is niet voldoende. Bovendien mist er op de lijst van extra investeringen (energie, transport, onderwijs, onderzoek) een essentieel domein: dat van burger- en militaire veiligheid op het Europese continent. Moeten er Russische tanks over de Poolse grens komen of moeten jihadisten de ECB in Frankfurt of het Europees Parlement in Straatsburg opblazen voordat wij grote investeringen, in samenwerking met Europese landen en bedrijven, doen in onze collectieve veiligheid, de belangrijkste voorwaarde voor onze individuele vrijheid?

Nieuwsbrief in het Nederlands

Voor de eerste keer in een kwart eeuw, sinds de val van de muur, is de tijd rijp voor een ‘New Deal’: zelfs Frankrijk en Italië, de slechtste leerlingen van de Europese klas, hebben nu besloten structurele hervormingen door te voeren en de financiën op orde te stellen zoals in de rest van de eurozone is gebeurd. In ruil daarvoor: een enorm investeringsplan - geen uitgaven – in de veiligheids- en groei-infrastructuur van Europa. Al het gereedschap is er: dat van de ECB en de Europese Investeringsbank, het enorme budget van de Europese Unie (1000 miljard euro voor 7 jaar) dat op een andere manier dient te worden uitgegeven dan door het inefficiënt uitstrooien van allerlei subsidies.

Veroordeeld tot de NAVO

De politieke wil van bijna alle EU-landen is voor een dergelijk plan. Er mist nog slechts een leerling, het beste jongetje uit de Europese klas: Duitsland. Door onbegrijpelijke redenen die te maken hebben met de geschiedenis en demografie van het land, reageert Duitsland traag op de uitdagingen van nu, waardoor - zonder dat het land het ziet of wil - de rest van Europa veroordeeld is tot werkloosheid, deflatie én tot de NAVO, die deze maand zijn 65e verjaardag viert, waarvan het Amerikaanse leiderschap zijn desinteresse voor Europa en zijn isolationistische neiging niet verbloemd.

In Duitsland vermenigvuldigen de geluiden van een nieuw beleid zich snel en zijn afkomstig van de Duitse president, Joachim Gauck, de minister van Defensie, Ursula von der Leyen, de minister van Economische Zaken, Sigmar Gabriel en de minister van Buitenlandse Zaken, Frank-Walter Steinmeier.

Het is nu aan bondskanselier Angela Merkel, de minister van Financiën, Wolfgang Schäuble en aan de voorzitter van de Bundesbank, Jens Weidmann, om in actie te komen. Om hun deel van de ‘New Deal’ in te vullen. Doen ze dat niet, dan is dat een buitenkansje voor hen die het einde van de euro willen, die een terugkeer naar het Europa van gisteren willen: het Europa van de frank, de D-mark. En van de oorlog, koud of heet, maar deze keer zonder steun van de VS. "Nein, danke."

Are you a news organisation, a business, an association or a foundation? Check out our bespoke editorial and translation services.

Ondersteun de onafhankelijke Europese journalistiek.

De Europese democratie heeft onafhankelijke media nodig. Voxeurop heeft u nodig. Sluit u bij ons aan!

Over hetzelfde onderwerp