Europa laat Libië in de steek

Hoe is het mogelijk dat terwijl onder het regime van Khadaffi een waar bloedbad plaatsvindt in Libië, Europa zich druk maakt over de eventuele komst van vluchtelingen en spreekt van terughoudendheid bij het gebruik van geweld? Het Spaanse dagblad El País spreekt zijn verontwaardiging uit.

Gepubliceerd op 23 februari 2011 om 15:59

Europa zit duidelijk niet te wachten op de huidige omwentelingen in de Maghreb en het Midden-Oosten. Na het stilzwijgen en de onmacht waarmee de demonstraties werden ontvangen die een eind maakten aan de dictaturen van Ben Ali in Tunesië en Mubarak in Egypte, volgt nu slechts een lauwe reactie op de slachtpartij die door de Libische dictator Muammar Khadaffi wordt aangericht. Als een tiran tanks en vliegtuigen inzet tegen burgers die zijn vertrek eisen en er al honderden doden zijn gevallen, is het zonder meer schandalig om te spreken over terughoudendheid bij het gebruik van geweld.

De misdaden van de afgelopen dagen zijn zeker niet de eerste die Khadaffi begaat maar wel de meest schaamteloze. Als reactie op de gewelddadigheden blijkt Europa zich meer zorgen te maken over hoe kan worden voorkomen dat de Libiërs massaal hun land ontvluchten dan over hoe hulp kan worden geboden aan burgers die met gevaar voor eigen leven in opstand komen tegen een tirannie die haar langste tijd heeft gehad.

Tegenover deze ongekende wreedheid halen de omzichtige bewoordingen in het communiqué van Catherine Ashton, Hoge Vertegenwoordiger voor Buitenlandse Zaken, of de behoedzame uitspraken van de Raad van Ministers die afgelopen maandag bijeenkwam, weinig uit. Laten we onszelf geen rad voor ogen draaien: dat twee landen als Italië en Tsjechië bij het innemen van een gemeenschappelijk standpunt roet in het eten konden gooien [door te weigeren de acties van Khadaffi te veroordelen, red.], kwam onder andere doordat het de overige lidstaten wel goed uitkwam om zich neer te leggen bij het eindresultaat [het gemeenschappelijk standpunt, red.], dat zij acceptabel achtten. Dat is het echter allerminst, zelfs niet een heel klein beetje, en daarom is de overwinning van twee lidstaten op de rest in feite een beschamende nederlaag voor allemaal.

Treurig stemmende communiqué

Terwijl de Hoge Vertegenwoordiger en de Raad van Ministers hun treurig stemmende communiqué publiceerden, maakte de Commissie bij monde van haar woordvoerder voor Binnenlandse Zaken, Michel Cercone, Europa nog meer te schande. Hij bevestigde dat de EU zich grote zorgen maakt over de gevolgen van de opstanden in de Maghreb en het Midden-Oosten voor de immigratie. Als dat op dit moment inderdaad de grootste zorg is van de Unie, dan wil dat zeggen dat de ambtenaren in Brussel met hun navelstaarderij kennelijk het vermogen hebben verloren om grote en minder grote problemen van elkaar te onderscheiden, en de politieke aardverschuiving die zich op dit moment voordoet in een van de meest gekwelde streken op aarde op één lijn stellen met een obsessie die aanvankelijk alleen populistische groeperingen in Europa leek te beheersen maar die zich inmiddels heeft uitgebreid naar democratische partijen die om stemmen te winnen tot alles bereid zijn.

Nieuwsbrief in het Nederlands

Dan wil dat bovendien zeggen dat dit door hersenschimmen geplaagde Europa van het begin van de 21e eeuw geen onderscheid meer maakt tussen een immigrant en een vluchteling. Tegenover een ernstige misdaad als die waaraan Khadaffi zich schuldig maakt, stelt Europa een onvergeeflijke schanddaad door zich af te vragen hoe gezorgd kan worden dat de Libiërs in hun eigen land blijven, ze daarmee overleverend aan de willekeur van meedogenloze repressie. Europa zou zich juist moeten afvragen hoe ze kan bijdragen aan de val van een wreed regime en hoe ze mensenlevens kan redden. Uit de officiële communiqués en verklaringen valt het een noch het ander af te leiden. Terwijl de zevenentwintig lidstaten zich uitputten in holle frasen over een gemeenschappelijk standpunt, Khadaffi zet huurlingen in om de opstand neer te slaan en wordt de sfeer van angst onder de bevolking versterkt door te verhinderen dat de lijken waarmee de straten bezaaid liggen, worden weggehaald.

Kolossale fout

De historische fouten die door de grote mogenheden in de Maghreb en het Midden-Oosten zijn begaan als gevolg van de aanname dat je beter met een dictatuur van doen kunt hebben dan met de dreiging van moslimfundamentalisme, zijn niet meer te tellen. In werkelijkheid gaat het hier om twee vijanden die elkaar over en weer in stand hebben gehouden en die miljoenen mensen in de hele Arabische wereld gevangen hebben gehouden in een situatie waarin ze van hun vrijheid en alle hoop op vooruitgang waren beroofd. Nu die burgers met gevaar voor eigen leven voor hun mening uitkomen, mogen de grote mogendheden niet opnieuw een kolossale fout maken.

In elk geval Europa niet, want dat zou neerkomen op definitief verraad aan de grote principes waarop ze de Unie heeft willen grondvesten. De burgers die tegen hun dictaturen in opstand zijn gekomen om vrijheid en waardigheid te eisen, moeten van het buitenland, van de ontwikkelde, democratische landen, de ondubbelzinnige boodschap krijgen dat hun eisen legitiem zijn. En de Europese Unie kan zich niet veroorloven om maar wat te mompelen en zich te beroepen op haar kleinzielige angst.

Tags

Are you a news organisation, a business, an association or a foundation? Check out our bespoke editorial and translation services.

Ondersteun de onafhankelijke Europese journalistiek.

De Europese democratie heeft onafhankelijke media nodig. Voxeurop heeft u nodig. Sluit u bij ons aan!

Over hetzelfde onderwerp