Kies een taal
Het duurde bijna een week voordat de Duitse regering eindelijk naar buiten kwam met de mededeling dat ze het voorval betreurde en veroordeelde. Daarmee heeft de regering de verdenking op zich geladen dat ze dit pas deed nadat deze gebeurtenis in Egypte, maar ook in andere buitenlandse media, tot grote verontwaardiging had geleid.
Zou de politiek ook zo lang hebben gezwegen als een jood in een Duitse rechtszaal neergestoken zou zijn, nadat de dader eerst nog antisemitische teksten zou hebben geroepen? Axel W. mag dan als dader alleen hebben geopereerd, maar was hij niet geïnfecteerd geraakt door een algemeen heersend anti-islamitisch klimaat?
Duitse politici lieten niet na om Duitse moslims op te roepen stelling te nemen, telkens als er ergens een aanslag door extremistische moslims werd gepleegd, om te voorkomen dat de goede moslims onder de kwade zouden lijden. Maar nu worden de Duitsers, zeker in Egypte, wel algemeen beticht van islamofobie.
Want waar waren de stemmen in Duitsland afgelopen week om de aanslag in de rechtbank te veroordelen? Die bleven onhoorbaar. Op één opmerkelijke uitzondering na: "Je hoeft geen moslim te zijn om je uit te spreken tegen anti-islamitisch gedrag en je hoeft geen jood te zijn om tegen antisemitisme te strijden,” zei de algemeen secretaris van de Centrale Joodse Raad. Hartelijk dank, Stephan Kramer, voor deze klare taal. Hoe vanzelfsprekend deze woorden ook zijn, toch werden ze afgelopen week door de Duitse politiek op eigen gezag achterwege gelaten.
Karim El-Gawhary
