Merkels gave om paniek te zaaien

Bondskanselier Merkel vervalt in dezelfde fout: nadat ze vorig jaar paniek had gezaaid in de eurozone, slaagt ze er nu in de Japanse ramp met de kerncentrale van Fukushima te laten uitmonden in een wereldwijde crisis op het gebied van kernenergie, schrijft Jean Quatremer ironisch.

Gepubliceerd op 18 maart 2011 om 12:04

Angela Merkel verstaat de kunst van paniek zaaien. Vorig jaar aarzelde de bondskanselier zo lang met het nemen van een besluit dat de Griekse crisis overging in een systeemcrisis binnen de eurozone, omdat de markten gingen twijfelen aan haar vastberadenheid om de euro te redden. Nu is ze erin geslaagd de Japanse kernramp, weliswaar een ernstige maar lokale ramp, te laten uitmonden in een wereldwijde crisis op het gebied van kernenergie. Ze deed dit door afgelopen maandag, zonder enig overleg met wie dan ook, de wet op te schorten waarin is bepaald dat de levensduur van de Duitse kerncentrales wordt verlengd tot na 2020. Deze wet werd afgelopen jaar aangenomen. Daarnaast kondigde ze aan zeven van de zeventien kernreactoren in Duitsland stil te leggen en een campagne te starten om de veiligheid van de kerncentrales te controleren. In Europa heeft ze daarmee direct een tsunami veroorzaakt, aangezien kernenergie voortaan met de nodige scepsis wordt bekeken en dat brengt al haar partners ernstig in verlegenheid.

Het moet gezegd, de reactie van de bondskanselier is verbijsterend: het ongeluk in Japan werd immers niet veroorzaakt omdat de veiligheid van de kerncentrale niet gewaarborgd was, zoals destijds in Tsjernobyl, maar als gevolg van een van de krachtigste aardbevingen in de geschiedenis (negen op de schaal van Richter, die uit negen niveaus bestaat), gevolgd door een tsunami. Maar volgens de jongste berichten zijn seismologische activiteiten op zijn minst in Duitsland (en in Europa) zeer beperkt aanwezig, laat staan dat er een risico bestaat op een tsunami op de Oostzee.

Met de natte vinger regeren

Dat wil natuurlijk niet zeggen dat we geen debat hoeven te voeren over kernenergie. Vooral in Frankrijk zou dat nuttig zijn. Daar is kernenergie immers doorgevoerd zonder voorafgaand democratisch debat en gebruikers betalen bovendien niet de juiste prijs (de kosten voor de afvalverwerking zijn namelijk niet inbegrepen in de prijs). Toch moeten we in dit geval het hoofd koel houden. Stoppen met kernenergie vergt de nodige tijd en dient op gestructureerde wijze te geschieden, terwijl landen zich tegelijkertijd moeten indekken en zorgen voor vervangende energiebronnen. Dat is tot op heden nog niet het geval. De bondskanselier besefte dat ze een blunder had begaan en krabbelde al terug toen ze in de Bondsdag verklaarde dat er geen sprake was van een directe sluiting van de Duitse centrales: "We kunnen op dit ogenblik nog niet zonder" kernenergie…

Om de ironie van de situatie te begrijpen, moeten we bedenken dat Angela Merkel een van de regeringsleiders in Europa is die zich het felst heeft verzet tegen al te dwingende milieumaatregelen voor de industrie in haar land, vooral de autobranche. Ze neemt het de voorzitter van de Europese Commissie, José Manuel Durao Barroso, nog steeds kwalijk dat hij een voorstander is van het pakket 'klimaatmaatregelen'. Overigens zullen de effecten van de opwarming van de aarde nog lang na de volgende verkiezingen merkbaar zijn…

Nieuwsbrief in het Nederlands

Angela Merkel laat opnieuw zien dat ze met de natte vinger regeert en zich daarbij laat leiden door de gemoedstoestand van haar eigen bevolking. Dat is pas een geruststellende gedachte voor de toekomst.

Bezien vanuit Praag

Te emotionele reacties

Het vermogen van de Europese Unie om op het gebied van kernenergie in actie te komen is verbazingwekkend en staat in schril contrast met haar onvermogen tot handelen in de economische crisis en daadkrachtig optreden in de situatie van Libië, schrijft Jan Macháček in het Tjechische dagblad Respekt. De columnist heeft geen vertrouwen in het Duitse besluit om bepaalde kerncentrales in Duitsland per direct voor drie maanden te sluiten. “Wat kan er in drie maanden in Europa gebeuren?” vraagt Macháček zich af. “Valt er misschien een meteoriet? Of staan die Duitse kerncentrales soms op een breuklijn?” Hij is van mening dat “de ervaring in Japan weliswaar van wezenlijk belang is voor Turkije, dat zelf op een breuklijn ligt", omdat het land van plan is om een kerncentrale te bouwen, maar dat de mobilisatie van Duitse en Oostenrijkse politici extreem emotioneel is. “De heftige emoties en de angst voor kernenergie in de hele wereld zijn natuurlijk heel begrijpelijk, maar politici zouden rationeel moeten handelen en blijk moeten geven van vastberadenheid als de omstandigheden dat vereisen”, voegt Macháček eraan toe. Het lijkt hem zinvoller om de veiligheid van de kernreactoren te controleren als ze in bedrijf zijn.

Tags

Are you a news organisation, a business, an association or a foundation? Check out our bespoke editorial and translation services.

Ondersteun de onafhankelijke Europese journalistiek.

De Europese democratie heeft onafhankelijke media nodig. Voxeurop heeft u nodig. Sluit u bij ons aan!

Over hetzelfde onderwerp