Kies een taal
De nachtelijke hemel boven Lloret de Mar wordt volkomen gedomineerd door rode en blauwe neonverlichting. Maar 's morgens, als de lichten van Magic Park, Hollywood en de andere bars en discotheken eenmaal gedoofd zijn, wordt de stad weer zo grijs als beton. Dan kruipen de scholieren hun hotelbed in. Activiteitenbegeleider Olli start pas om twee uur 's middags met zijn programma: verzamelen bij Dr. Döner, waar de vaten staan te wachten voor de sangria-party.
De afgelopen weken hebben de scholieren hun leraren horen zeggen wat álle leraren zeggen als zij hun leerlingen aan de buitenwereld moeten toevertrouwen - en waarbij zij het grote gebaar niet schuwen -: "Jullie zijn de elite, jullie zijn de toekomstige leiders van ons land." De leerlingen die naar Lloret de Mar aan de Spaanse kust van de Middellandse Zee gaan, stellen hun toetreding tot de elite nog even uit en hebben vóór hun vertrek het hotel al gevraagd een alcoholvoorraad klaar te zetten, omdat dit goedkoper is dan steeds losse drankjes te moeten afrekenen. Na hun examen wringen zo'n 35.000 Duitse jongeren zich in bussen die naar de Costa Brava afreizen: toekomstige economen, tandartsen, federale politieagenten.
In Lloret is het leven simpel: alles draait om zon, zee, disco's en alcohol. Lloret is één grote supermarkt voor de schoolverlaters, en zo'n vijf, zes weken lang bestaat de stad alleen om hun te laten vergeten hoe gecompliceerd het leven na de middelbare school zal zijn.
Olli is er mede verantwoordelijk voor om complicaties in Lloret tot een minimum te beperken. Hij is 33 jaar en geeft leiding aan zo'n 25 activiteitenbegeleiders voor zijn werkgever, Abi4Life, een organisatie die reizen voor middelbareschoolverlaters aanbiedt. Als de bussen slingerend de stad inrijden door het opgewonden gedrag van de duizenden scholieren uit Berlijn, Keulen of Laubach, klimt hij aan boord om hen welkom te heten en roept hij hun luidkeels zijn opvatting van een geslaagde vakantie toe: "Wat wij hier doen is geen feestvieren, maar escaleren!" Escalatie is het lievelingswoord van Olli. Escalatie betekent hier uit de band springen. Het is het motto van de zomer, het doel van deze zevendaagse all-invakantie in een drie- of viersterrenhotel.
Lloret heeft een kater
Deze bussen rijden niet alleen naar Spanje, maar ook naar Italië, Kroatië, Hongarije en Bulgarije. Reisdoel is meestal een oord waar alleen maar gefeest wordt, dat net zo werkt als Lloret de Mar en waar zelfs ladderzatte 18-jarigen niets kunnen bevuilen of vernielen, omdat het grootste deel van de stad ofwel van beton is, ofwel makkelijk schoon te maken, ofwel zo goedkoop dat het voor weinig geld vervangen kan worden.
Met zijn 38.000 inwoners, 199 restaurants, 93 hotels en 42 discotheken verdient Lloret weliswaar goed aan de bezoekers, maar toch maken sommige lokale politici zich sinds enige tijd zorgen over het imago van hun stad, dat flinke schade oploopt door deze uitsluitend in drank geïnteresseerde toeristen uit Duitsland, maar ook uit Frankrijk, Rusland, Engeland, Nederland en Italië. Lloret heeft schoon genoeg van het feesten.
's Avonds doorkruisen politieagenten met wapenstokken de Avinguda Just Marlès, een kilometerslange straat vol discotheken. Maar de agenten kunnen niet voorkomen dat er ernstige ongelukken gebeuren. In mei is een 20-jarige scholier uit Osnabrück na een avondje stappen klaarblijkelijk van een helling gevallen. Zijn lichaam werd een week later door een wandelaar gevonden. "Als je ziet wat de reisorganisaties beloven, dan lijkt het inderdaad alleen maar om seks en alcohol te draaien. De jongeren denken dat ze alles maar mogen doen", zegt het hoofd van politie van Lloret spijtig.
Laat op de middag heeft het Mittweida gymnasium zich op het strand genesteld, vlakbij het volleybalnet en omringd door vertrapte bierblikjes. Driehonderd meter verder ligt het Syke gymnasium naast de vuilnisbakken zijn roes uit te slapen van de vorige dag. Om half tien 's avonds roepen de reisleiders de scholieren bijeen in hun hotel en wordt koers gezet naar discotheek Aztek voor wat Olli het "Tequila-spektakel" noemt en waarbij de animatoren de jongeren drank in hun mond gieten.
Voor de disco staat Graham, een kleine, gezette man. De 53-jarige Graham is de manager van Aztek. Hij komt oorspronkelijk uit Engeland en is in de jaren zeventig naar Lloret gekomen. Graham heeft er mede voor gezorgd dat dit kleine badplaatsje aan de Middellandse Zee een oord werd dat voor jongeren synoniem is aan feesten.
Hij staat er ook achter dat Lloret blijft feesten, ongeacht wat het hoofd van politie en de burgemeester zeggen, en ongeacht hoeveel verordeningen er nog zullen worden afgekondigd. Lloret wil rust, maar Lloret wil ook geld. Het is dus best mogelijk dat er nooit een einde komt aan de excessen.
