Kies een taal
Abderrahmane Dahmane, voormalig adviseur van president Sarkozy op het gebied van etnische diversiteit, heeft verklaard dat de islam in Frankrijk “onderwerp van stigmatisering” is geworden. Uit protest tegen het beleid van de Franse president is hij begonnen met het uitdelen van groene sterren onder zijn medegelovigen, een herinnering aan de sterren die Europese Joden tijdens de Tweede Wereldoorlog gedwongen waren te dragen.
Deze ‘groenesterrencampagne’ is niet zozeer het bewijs van de domheid van de bedenker als wel van zijn uitzonderlijke onbeschaamdheid, vooral omdat juist autochtone Fransen zich in bepaalde wijken van hun steden onbehaaglijk kunnen voelen als ze met groepen jongeren van Algerijnse of Marokkaanse afkomst worden geconfronteerd. De claim van ‘stigmatisering’ van de islam klinkt grotesk als we weten hoe katholieken belachelijk worden gemaakt in Frankrijk en in vele andere West-Europese landen. Zes jaar geleden organiseerde een groep homoactivisten immers niet in de Grote Moskee van Parijs maar in de kathedraal Notre Dame een 'homohuwelijksceremonie', waarbij woorden klonken die kwetsend waren voor paus Benedictus XVI.
Debat over de toekomst van de islam in Europa
Het debat over secularisme concentreert zich inderdaad op de islam. Toch is het ook een debat over de toekomst van de islam in heel Europa. De partij van president Sarkozy maakt grondige afwegingen over concrete kwesties die ook spelen in Italië, Nederland en Zweden. Hoe moeten we omgaan met moslims die in de steden massale gebedsbijeenkomsten op straat houden? Moeten schoolkantines halalmaaltijden gaan aanbieden? Hoe gaan we om met het probleem van studenten van Noord-Afrikaanse afkomst die protesteren tegen lessen over de Holocaust en daarover praten alsof het volksverlakkerij is, die door zionisten werd bedacht? Moeten openbare zwembaden aparte uren reserveren voor moslima’s?
Voor linkse partijen in Europa is iedere discussie over deze kwesties een uiting van racisme en voor radicale moslims van stigmatisering. Maar als we die discussie helemaal niet voeren, kan dat maar tot één ding leiden: dat er over een jaar of tien in de meeste landen op het oude continent klonen van Marine Le Pen en Geert Wilders aan de macht zijn.
