Kies een taal
<!--
/ Font Definitions /
@font-face
{font-family:Arial;
panose-1:2 11 6 4 2 2 2 2 2 4;
mso-font-charset:0;
mso-generic-font-family:auto;
mso-font-pitch:variable;
mso-font-signature:3 0 0 0 1 0;}
@font-face
{font-family:Geneva;
panose-1:2 11 5 3 3 4 4 4 2 4;
mso-font-charset:0;
mso-generic-font-family:auto;
mso-font-pitch:variable;
mso-font-signature:3 0 0 0 1 0;}
@font-face
{font-family:Cambria;
panose-1:2 4 5 3 5 4 6 3 2 4;
mso-font-charset:0;
mso-generic-font-family:auto;
mso-font-pitch:variable;
mso-font-signature:3 0 0 0 1 0;}
/ Style Definitions /
p.MsoNormal, li.MsoNormal, div.MsoNormal
{mso-style-parent:"";
margin:0cm;
margin-bottom:.0001pt;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:12.0pt;
font-family:"Times New Roman";
mso-ascii-font-family:Cambria;
mso-ascii-theme-font:minor-latin;
mso-fareast-font-family:Cambria;
mso-fareast-theme-font:minor-latin;
mso-hansi-font-family:Cambria;
mso-hansi-theme-font:minor-latin;
mso-bidi-font-family:"Times New Roman";
mso-bidi-theme-font:minor-bidi;
mso-fareast-language:EN-US;}
p.Texte, li.Texte, div.Texte
{mso-style-name:Texte;
margin:0cm;
margin-bottom:.0001pt;
line-height:24.0pt;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:12.0pt;
mso-bidi-font-size:10.0pt;
font-family:Arial;
mso-ascii-font-family:Geneva;
mso-fareast-font-family:"Times New Roman";
mso-hansi-font-family:Geneva;
mso-bidi-font-family:Arial;}
@page Section1
{size:612.0pt 792.0pt;
margin:70.85pt 70.85pt 70.85pt 70.85pt;
mso-header-margin:36.0pt;
mso-footer-margin:36.0pt;
mso-paper-source:0;}
div.Section1
{page:Section1;}
-->
Een groot aantal politieke hoogwaardigheidsbekleders van de Europese Unie heeft op 6 juli openlijk de ‘oligopolie’ (het woord is afkomstig van de Duitse minister van Financiën, Wolfgang Schäuble) van de kredietbeoordelaars aan de kaak gesteld. Net nadat deze bureaus de schuld van Portugal hadden afgewaardeerd tot ‘junk’-obligaties [speculatieve obligaties, red.], voegde Wolfgang Schäuble aan het onbegrip, de verontwaardiging en de kritiek nog een belofte toe, namelijk dat de EU "haar best ging doen" om een einde te maken aan de vernietigende macht van deze bureaus in de eurozone.
Het zou een mooie belofte kunnen zijn, ware het niet dat het zo’n afgezaagde toezegging is. Vanaf 2008 hebben Europese leiders al zo vaak dreigende taal gebruikt tegen de absurde handelingen van deze bureaus, zonder dat er ook maar één concrete maatregel is genomen om te voorkomen dat ze nog meer schade aanrichten. De Verenigde Staten hebben hun regelgeving voor banken aangepast om de macht van de kredietbeoordelaars en China heeft gewoon gezorgd voor een eigen, nationaal bureau, maar Europa is nooit verder gekomen dan vrome wensen. Daarmee is de indruk gewekt dat het de EU ontbreekt aan ideeën en aan macht die er van Brussel, Parijs en Berlijn uitgaat.
Gezien dit vacuüm is het logisch dat de kredietbeoordelaars, met de borst vooruit, de grenzen van de kwetsbaarheid van de euro gaan opzoeken. Op dit moment zijn niet alleen de problemen van Portugal (om nog maar te zwijgen van Griekenland) om aan zijn verplichtingen te voldoen in het geding: er gaat van de actie van de beoordelingsbureaus ook een soort necrofilie uit, met als gevolg dat ze zich als gieren gaan gedragen, zwevend boven de kwetsbare gemeenschappelijke munt. Europa blijkt niet in staat de kredietbeoordelaars het hoofd te bieden, levert dagelijks nieuw bewijs van zijn eigen verwarring en reageert pas als het in de touwen hangt. De kredietbeoordelingbureaus handelen op hun beurt eigenlijk vrij natuurlijk. Ze stellen vast hoe kwetsbaar de landen zijn die hun de strijd hebben aangezegd en zien tegelijkertijd verliezen voor particuliere beleggers ontstaan bij een herstructurering van de Griekse schuldenlast, dus verhogen ze de druk en breiden hun offensief uit. Als de politiek het hoofd buigt voor de gebundelde macht van de financiële markten, rest er nog maar weinig hoop.
Tegenwicht
Kritiek op kredietbeoordelaars niet helemaal terecht
“Het is niet zo verbazingwekkend dat de politiek kwaad reageert op het feit dat kredietbeoordelaar Moody’s de kredietwaardigheid van Portugal heeft afgewaardeerd”, [schrijft de Financial Times Deutschland](http://[07/07/11 14:54:21] eric maurice: http://www.ftd.de/politik/europa/:ratingagenturen-kritik-auf-ramschniveau/60075256.html): “Inmiddels lijkt elk middel gerechtvaardigd om de aandacht van de eigen zwakheden af te leiden. Je zou kunnen zeggen dat de zenuwen van Europa ook de ‘junkstatus’ hebben bereikt."
“Angela Merkel heeft zich intussen ook al in de discussie gemengd. De bondskanselier verklaarde dat ze liever vertrouwde op de Europese Commissie, de Europese Centrale Bank en het IMF. Anders gezegd: laten we de kredietbeoordelaars niet te serieus nemen. De verdenking dringt zich op dat de politiek de boodschappers van het slechte nieuws het liefst het hoofd zouden willen afhakken.”
“Maar het werd de kredietbeoordelaars toch al langer verweten dat ze faillissementen zoals van Lehman Brothers helemaal niet of veel te laat hebben onderkend? Nog niet zo lang geleden zaten ze dus nog te slapen en nu zouden ze ineens voorbarig bezig zijn? Dat kan toch niet helemaal kloppen. Over één ding valt niet te twisten: tot nu toe blijken alle afwaarderingen juist te zijn geweest.”
De FT Deutschland meent bovendien dat “de eis van Angela Merkel om ons niet vast te pinnen op de beoordelingen ons op een gevaarlijk dwaalspoor” zet: er wordt veelvuldig gesproken over belangenconflicten van de kredietbeoordelaars, omdat de uitgevers van schuldpapier betalen voor de beoordeling van hun eigen kredietwaardigheid. “Niemand heeft het echter over het belangenconflict tussen de instellingen waarin bondskanselier Merkel haar vertrouwen stelt: de EU en het IMF hebben alleen in Griekenland al een miljardenbedrag van drie cijfers in het vuur, zelfs al is dat afgedekt via garanties van lidstaten. Dat is een slechte basis voor een onvooringenomen oordeel over de solvabiliteit van staten of de noodzaak van een schuldsanering.”
