Kies een taal
Hij koopt biologische natuurproducten en stapt elke ochtend op de fiets: Engeland is hét land bij uitstek om te spotten met milieufreaks. Hier wordt hij “mother earth lover” ("aanbidder van Moeder Aarde") “tree hugger” ("bomenvrijer") of “bug-eater” ("insecteneter") genoemd. Met deze laatste bijnaam wordt de waarheid onrecht aangedaan: in biologische winkels worden meer Italiaanse antipasti en fijne chocolade verkocht dan oneetbare rariteiten van moeder natuur.
Echte woordenkunstenaars zijn de Duitsers pas: hoewel Öko of ook Ök ('ecoloog') geen bijzondere bijklank heeft, ligt dat anders met de woorden “Kartoffelstempler” en “Waldorfschüler”. Deze verwijzen respectievelijk naar stempels die van aardappelen worden gemaakt en naar Waldorf-scholen, waar kinderen volgens een alternatieve onderwijsmethode les krijgen.
Zijn milieufreaks pacifisten? In dat geval worden ze “Friedensbrezel” (vredeskrakeling) genoemd. Eten ze graanproducten? Dan worden ze bestempeld als “Müsliesser” (muesli-eters) of “Körnerfresser” (graanvreters). Deze benamingen worden steeds meer vervangen door “Bionadetrinker”, een verwijzing naar Bionade: een biologisch vruchten- en kruidendrankje dat vanuit Duitsland heel Europa aan het veroveren is.
Ook in Frankrijk wordt graag de draak gestoken met bio-liefhebbers. De beweging die ooit was begonnen door geitenwollensokkentypes ("baba cool") is nu een hippe trend geworden en men vraagt zich af of er nog wel echte milieuprincipes aan ten grondslag liggen. Biologisch eten wordt daar vaak geassocieerd met snobbige linkse hogeropgeleiden ("bobos": bourgeois-bohème) die hun leefwijze graag laten zien en er prat op gaan zich biologisch voedsel te kunnen veroorloven…
Lilian Maria Pithan
