Montage : Nidia Sánchez - Presseurop

Van Frans leren word je slim !

Onregelmatige werkwoorden, ingewikkelde verbuigingen, willekeurige woordgeslachten... alle taalkundigen zijn het erover eens : Frans is een moeilijke taal. Maar als deze complexiteit nou eens de prestaties van Franstalige wiskundigen zou kunnen verklaren?

Gepubliceerd op 27 mei 2009 om 15:37
Montage : Nidia Sánchez - Presseurop

Ik moet soms flink lachen om taalkundigen. Ze beschrijven het Frans als een verschrikkelijk moeilijke gecompliceerde taal, vol ingewikkelde constructies. Ze benadrukken de tegenstrijdigheden van onze taal, die wordt voorgesteld als een web van onzinnigheden met zijn onregelmatige werkwoorden, deelwoorden die niet overeenkomen, rebelse bijwoorden, enkelvoudige meervouden, talrijke voltooide en verleden tijdsvormen enzovoort. Kortom, als we deze omschrijvingen moesten geloven, zou het Frans net zo onbegrijpelijk zijn als het Chinees!

Neem bijvoorbeeld de woordgeslachten, die in het Frans volledig willekeurig lijken, terwijl in het Hongaars of in het Engels voor algemene voorwerpen helemaal geen mannelijk of vrouwelijk bestaat! Ach, die Engelsen en Hongaren - neutralen aller landen, verenigt u! Zeker, er is geen enkele zinnige reden waarom we spreken van “la rose” (de roos) en “le lys” (de lelie). Maar als de Hongaren daarover struikelen, is dat nou zo erg?

Ik zou wel eens wat tegenover al deze bezwaren willen stellen, en doe daarom een volledig ongegronde veronderstelling: als deze subtiliteit, deze onontwarbare kant van het Frans nu juist eens de kracht van de taal zou zijn? Nou?

Ik was erg verbaasd over de beweringen van een jonge wiskundige. Hij stelde ronduit dat Franse onderzoekers in de fundamentele wiskunde internationaal gezien het best presteren omdat ze zich in het Frans uitdrukken, en niet zoals andere wetenschappers, in het Engels. Dergelijke beweringen laat je al snel links liggen... En als de complexiteit van onze taal, die ons zo weinig houvast biedt, juist vanwege deze enorme warboel van compleet irrationele mannelijke en vrouwelijke woorden ervoor heeft gezorgd dat zij een beter gevoel voor wiskunde hebben? Als de fijnmazigheid van deze taal nou eens een gunstige invloed zou hebben op het gegoochel met getallen? Zodat iemand die vertrouwd is met een "irrationele" taal gemakkelijker het abstractieniveau bereikt dat nodig is voor de absurditeit van een onderzoeksgebied waarin 2 plus 2 niet noodzakelijkerwijs 4 hoeft te zijn? Het lijkt een vergezochte gedachte. Maar er is echter geen enkele gegronde reden waarom een roos vrouwelijk en een lelie mannelijk zou zijn, behalve de eewen geleden hierover gemaakte afspraak. Geen enkele!

Nieuwsbrief in het Nederlands

Maar als deze absurditeit, die eigenlijk op de hele taal van toepassing is, er nou eens toe heeft geleid dat Franstaligen wantrouwiger of simpelweg oplettender zijn? En als deze voedingsbodem nou eens een van de gunstige voorwaarden zou zijn voor de ontwikkeling van de wiskundige geest, zodat we het mysterie konden oplossen waarom Franse – Franstalige – wiskundigen wereldwijd aan de top staan? Ik begin enige twijfel bij u te bespeuren, beste lezers! Er is wellicht geen enkele andere taal onder verwante, westerse talen waarbij het zo noodzakelijk is dat je steeds alert bent en altijd moet nadenken over ieder zinsdeel dat vervoegd moet worden, als het Frans...

Are you a news organisation, a business, an association or a foundation? Check out our bespoke editorial and translation services.

Ondersteun de onafhankelijke Europese journalistiek.

De Europese democratie heeft onafhankelijke media nodig. Voxeurop heeft u nodig. Sluit u bij ons aan!

Over hetzelfde onderwerp