Instellingen zijn traag. Zij leven van de routine van ingesleten patronen. Dat geeft vertrouwen in de resultaten van hun handelingen. Ze haten ongewisheid en kunnen zich slechts moeizaam aan veranderende omstandigheden aanpassen. Dikwijls worden er dan twijfels geuit over hun bestaansrecht. Waarom bestaan we eigenlijk? Ook Jürgen Stark, de afgelopen vrijdag teruggetreden hoofdeconoom van de Europese Centrale Bank (ECB), heeft zich dit afgevraagd.
**Dit artikel is verwijderd op verzoek van de eigenaar van het auteursrecht.**
Uitspraak van het Hof in Karlsruhe
Exit euro-obligaties?
"Uit het arrest van het hof kan ik niet anders concluderen dan dat de euro-obligaties inderdaad ongrondwettelijk zijn", schrijft Wolfgang Munchau in de Financial Times. Volgens deze columnist stelden de rechters in Karlsruhe dat "de Duitse regering geen permanente mechanismen mag accepteren – in tegenstelling tot het Europese noodfonds EFSF dat een tijdelijk karakter heeft – als een land daardoor permanente financiële verplichtingen jegens andere landen aangaat; als deze verplichtingen erg groot zijn of niet kunnen worden berekend; en als buitenlandse regeringen maatregelen kunnen treffen om te zorgen dat de garanties worden betaald".
"Een euro-obligatie is uiteraard een permanent mechanisme. De uitgifte ervan leidt tevens tot permanent controleverlies. En de omvang ervan zal hoogstwaarschijnlijk substantieel zijn", zegt Munchau. Al beginnen Duitse functionarissen nu iets voor het idee van euro-obligaties te voelen, de kans bestaat dat het bij een idee zal blijven.