Kies een taal
Het gebeurt niet vaak dat de Roemenen en de Bulgaren op goed nieuws getrakteerd worden, maar vandaag is het zover. Als er niet op het laatste nippertje roet in het eten wordt gegooid, zal de Europese ministerraad beslissen de toetreding van Roemenie en Bulgarije tot de Schengenzone voor onbepaalde tijd uit te stellen.
In Boekarest en Sofia zullen ze ongetwijfeld hun bedenkingen hebben bij die beslissing. Sinds hun toetreding tot de Europese Unie in 2007 is de uitbreiding van de Schengenzone topprioriteit. Het voornemen van Nederland om met de steun van Finland zijn veto uit te spreken tegen de opheffing van de grenscontroles met Bulgarije en Roemenië, is er dan ook in slechte aarde gevallen.
Hoe diep was de voorbije dagen aan de Roemeense grens te merken. Daar worden sinds zaterdag Nederlandse tulpen tegengehouden. Volgens de douane zouden ze een gevaarlijke bacterie kunnen bevatten. Een aantal vrachtwagens is al teruggestuurd naar Nederland. Mogelijk zal het niet bij deze 'bloemenoorlog' blijven. Ook de Bulgaarse minister van Buitenlandse Zaken heeft tegenmaatregelen aangekondigd.
De vraag is of de Bulgaren en Roemenen gelukkig zijn met het protest van hun regeringen. Een recent uitgevoerde opiniepeiling wijst uit dat zij het Nederlandse veto helemaal niet zo erg vinden. Liefst één op drie Bulgaren vindt het uitstel gerechtvaardigd, ook al voldoet hun land strikt genomen aan de toetredingsvoorwaarden. Ze kunnen wel begrip opbrengen voor de redenering van de Nederlandse regering dat Sofia en Boekarest eerst vooruitgang moeten boeken in de strijd tegen corruptie en georganiseerde misdaad.
Den Haag knapt in Brussel het vuile werk op
Het is niet de eerste keer dat Den Haag in Brussel voor de andere lidstaten het vuile werk opknapt. Eerder blokkeerde Nederland de toenadering van Servië tot de EU, omdat Belgrado weigerde mee te werken aan de arrestatie van oorlogsmisdadigers. Zoals bekend leverde die druk de voorbije jaren mooie resultaten op.
In het geval van Roemenië en Bulgarije hoeven de resultaten niet minder indrukwekkend te zijn. Maar het is wel nu of nooit. Zodra de twee armste lidstaten van de EU hun slag hebben thuisgehaald, zal het afgelopen zijn met het luisteren naar Brussel.
Voor iedereen die het goed meent met het lot van de Bulgaren en de Roemenen, moet het Nederlandse veto goed nieuws zijn. Ik weet zeker dat ze in Bulgarije en Roemenië minder last hebben van grenscontroles dan van corruptie en georganiseerde misdaad.
De Bulgaarse journaliste Lidya Pavlova kreeg enkele jaren geleden de Courage in Journalism Award omdat ze de moed had te berichten over de mafiosi in haar stad. Het kwam haar duur te staan. Haar auto werd vernield en haar zoon werd tweemaal het ziekenhuis in geslagen.
Sindsdien is er heel wat veranderd. Na een jarenlange lijdensweg belandden de twee kopstukken van de plaatselijke mafia uiteindelijk achter de tralies, maar veilig is het daarom nog niet in haar stad. Toen ik Pavlova vorige maand probeerde te strikken voor een interview, hield ze de boot af. 'Ik wil geen problemen', zei ze. 'De ruiten van mijn auto zijn al twaalf keer stukgeslagen. De auto ziet er verschrikkelijk uit.'
Zolang Pavlova moet vrezen voor de ruiten van haar auto, mogen die grenscontroles wat mij betreft blijven bestaan.
Vanuit Roemenië bezien
Begrip voert de boventoon
73% van de Roemenen is van mening dat hun land niet klaar is om toe te treden tot de Schengenzone en 85% is het eens met het Nederlands veto, volgens opiniepeilingen van de op de websites van de Roemeense dagbladen Adevărul en Evenimentul Zilei . De peilingen laten er geen twijfel over bestaan: de Roemenen lijken de werkelijkheid beter te kennen dan hun politieke leiders als het op corruptie aankomt - een van de argumenten voor het Nederlands veto - en lijken dan ook geen vertrouwen te hebben in hun regering. “Had het Schengen-debakel kunnen worden voorkomen?” vraagt România liberă zich af. Volgens deze krant had “de Roemeense diplomatie kunnen voorzien dat het nationalisme, de oorzaak van het Nederlands en Fins veto, weer de kop zou opsteken in Europa, en overeenkomstig kunnen handelen”.
