Eurozone stort zichzelf in afgrond

Tijdens het overleg met het IMF hebben de eurolanden beloofd "al het noodzakelijke" te doen om de eurozone van de ondergang te redden. Toch, merkt auteur en Nobelprijswinnaar economie Paul Krugman op, lijken ze er tot op heden alles aan te doen om de eenheidsmunt te gronde te richten.

Gepubliceerd op 26 september 2011 om 15:00

Is het mogelijk om zowel doodsbang als verveeld te zijn? Dat is hoe ik me voel over de onderhandelingen die momenteel gevoerd worden over een oplossing voor de economische crisis in Europa. En ik vermoed dat andere waarnemers dit gevoel delen.

Aan de ene kant is Europa's situatie heel erg angstaanjagend: de speculatieve aanval die er momenteel plaatsvindt op de landen die een derde van de economie uit het eurogebied voor hun rekening nemen, bedreigt zelfs het bestaan van de eenheidsmunt. Het instorten van de euro zou zeer schadelijk voor de rest van de wereld kunnen zijn.

Aan de andere kant lijken de Europese beleidsmakers meer van hetzelfde te willen doen. Ze zullen waarschijnlijk wel weer een manier vinden om probleemlanden meer krediet te kunnen geven, zodat het dreigende gevaar al dan niet afgewend kan worden. Maar ze lijken een cruciaal feit niet te willen erkennen, namelijk dat zonder een meer expansiegericht fiscaal en monetair beleid in de sterkere Europese economieën, al hun reddingspogingen zullen mislukken.[…]

Dus wat moet er nu gebeuren? Europa's antwoord [op de economische en fiscale crisis en het instorten van het beleggersvertrouwen in de obligaties van de periferielanden] was het eisen dat hun probleemdebiteuren harde fiscale maatregelen zouden nemen, en uitzonderlijk diep moesten snijden in de publieke uitgaven, terwijl ze ondertussen een stoplapfinanciering boden om het vertrouwen van de private beleggers weer op te krikken. Maar werkt die strategie? […] Lees meer op de website van de New York Times (in het Engels).

Nieuwsbrief in het Nederlands

Vanuit Nederland bezien

"Banken varen wel bij doemscenario's"

Nu er ernstig wordt getwijfeld aan het voortbestaan van de euro, hebben sommigen de neiging om “doemscenario’s” te voorspellen die, als puntje bij paaltje komt, “slechts de bancaire belangen dienen”, aldus Ewald Engelen, hoogleraar financiële geografie aan de Universiteit van Amsterdam,in het NRC Handelsblad. Maar de voorspelde “burgeroorlogen”, het mogelijke “sneewbaleffect” en soortgelijke drama’s waarvoor zelfs “gerenommeerde think tanks, respectabele economen en meer of minder degelijke banken” waarschuwen, zijn niet “reëel” te noemen. “Als de schade van een Griekse exit zo hoog is als sommigen beweren, is het onwaarschijnlijk dat andere landen zullen volgen”, aldus Engelen. “Als Griekenland een faillissement combineert met een exit en de euro voor een nieuwe drachme verruilt … gaan de onvoorzichtige crediteuren - BNP Paribas, Dexia en Commerzbank - onderuit”. Maar deze banken “zijn nu ook al voor hun kapitaal aangewezen op centrale banken. Op de interbancaire markt worden ze aangeduid als dead men walking. het is onduidelijk wat een Grieks bankroet hieraan zou veranderen”. … “Waarom dan deze doemscenario’s? Ik kan eigenlijk maar één reden bedenken. Banken proberen wederom, via dreigementen en chantage, de financiële consequenties van hun eigen onkunde af te smeren aan de jas van de belastingbetaler”.

Tags

Are you a news organisation, a business, an association or a foundation? Check out our bespoke editorial and translation services.

Ondersteun de onafhankelijke Europese journalistiek.

De Europese democratie heeft onafhankelijke media nodig. Voxeurop heeft u nodig. Sluit u bij ons aan!

Over hetzelfde onderwerp