Kies een taal
The Guardian heeft een aantal van onze artikelen uit de serie Tien gedachten over Europa overgenomen en onder de naam My Europe gepubliceerd in de rubriek comment is free. Ter aanvulling, heeft de Britse krant gevraagd aan Nobelprijswinnaar Orhan Pamuk om ook een bijdrage te leveren. Zijn artikel begon als een “sprookje”, maar het happy end ontbrak. Want zoals de meeste (buitenlandse) schrijvers die over het hedendaagse Europa schrijven, is Europa niet veel meer dan een vervallen villa die al haar pracht heeft verloren.
In het artikel vertelt de Turkse schrijver over het “zoet roze” beeld dat hij als kind (in de jaren 50 en 60) had van Europa en dat voortvloeide uit de lesboeken die hij bestudeerde. Dit was ook het Europa waaropMustafa Kemal Atatürk in der tijd de nieuwe Turkse republiek probeerde te bouwen, het was “de droom van Europa, van het Westen dat het Turkse volk door het staatshoofd gewenst was te omarmen, of zelfs te imiteren.”
Helaas, de kentering laat niet lang op zich wachten, drie paragrafen verder valt te lezen: “Deze droom van een sprookjesachtig Europa dat een tijdlang zo krachtig was dat zelfs de meest anti-europese denkers en politici er stiekem in geloofden is vandaag de dag opgelost.” Erg verwonderlijk vindt hij dit niet: “Aan de ene kant is Turkije een stuk welvarender geworden en is het geen rurale samenleving meer dat door een leger wordt geleid, maar een dynamische natie met een sterk maatschappelijk middenveld”. Tegelijkertijd lopen de onderhandelingen tussen de EU en Turkije over een eventuele toetreding steeds stroever: “Noch in Europa, noch in Turkije is er realistische hoop dat Turkije in een nabije toekomst toe zal treden tot de EU.”
Europa keert zich in zichzelf
Het valt hem op dat niet alleen Turkije, maar ook andere niet-westerse landen teleurgesteld zijn in Europa. En Orhan is niet de enige die constateert dat het niet alleen de Unie op zich is die zich verliest in interne problemen, de lidstaten zelf worden ook verscheurd door een identiteitscrisis. Volgens de Nobelprijswinnaar heeft Europa in tegenstelling tot Amerika “veel minder ervaring als het draait om samenleven met mensen wiens geloof, huidskleur, culturele identiteit anders zijn dan die van hun zelf”. De Europese crises accentueren al deze problemen: “Europa keert zich in zichzelf”.
Visumbeperkingen, schepen die de grenzen bewaken, vanuit Istanbul ziet Orhan op strategische afstand aan hoe immigranten in zijn land (tegen een muur aanlopen en) de poort van Europa worden geweigerd en schroomt hij niet om te waarschuwen dat “anti-immigratiepolitiek en vooroordelen de Europese kernwaarden, die Europa hebben gemaakt tot wat het was, vernietigen”.
Nederland: Turkse jongeren verliezen binding samenleving
Gelukkig heeft Orhan geen vergrootglas in de hand genomen om in te zoomen op Nederland, anders was het hem wellicht opgevallen dat niet alleen immigranten die voor de poort trappelen zich uitgesloten voelen. Uit een open brief van Turks-Nederlandse professionals bleek deze week namelijk dat Turkse immigrantenkinderen zich buitengesloten of, nog erger, gediscrimineerd voelen in het land waar ze geboren en getogen zijn: Nederland. Het manifest dat is gepubliceerd op de website van de Volkskrantalarmeert dat Turkse jongeren “het gevoel beginnen te krijgen dat ze nooit een onderdeel van de Nederlandse samenleving zullen gaan worden. Ook in Nederland geboren en getogen jongeren die in hun eigen beleving volledig geïntegreerd zijn, hebben het gevoel dat ze nog steeds tweederangs burgers zijn en dat ook zullen blijven.”
De schrijvers van het manifest doen “een klemmend beroep op overheid, onderwijs, bedrijfsleven en Turkse organisaties en voorlieden om zich ook om deze jongeren te bekommeren.”
Een trieste, maar bovenal zorgwekkende constatering van een Europa dat van mening lijkt te zijn dat een kolossaal hekwerk oplossing biedt voor haar vervallen villa.
Lees het volledige artikel op de website van the Guardian
Dit artikel is tevens in het Spaans verschenen op de website van El País.
