Kies een taal
Wasted Youth, de titel van de Griekse speelfilm waarmee op 26 januari het International Film Festival Rotterdam (IFFR) werd geopend, klinkt niet erg gezellig. Het is niet het soort film dat je even op de bank met een bakkie chips en een glas cola gaat kijken. Het is zo’n film die je tot je moet nemen en waarbij je lange tijd stilstaat.
De film gaat over “de opmaat naar de rellen in Athene van 2008 en de financiële crisis" en "speelt zich af tijdens de stilte voor de storm". Als je de trailervan de film bekijkt, begrijp je beter wat er bedoeld wordt met die “stilte voor de storm”: er gebeurt niet veel, er wordt niet veel gezegd, maar je voelt dat er iets zwaars in de lucht hangt, iets bedreigends, iets wat op uitbarsten staat.
In een interview in het NRC Handelsbladvertelt co-regisseur Argyris Papadimitropoulos over zijn vaderland: “Onderhuids was er veel spanning en onvrede. Iedereen wist dat Griekenland afstevende op een financieel drama. Toen in december 2008 de politie een 15-jarige jongen, een kind nog, doodschoot, zogenaamd bij een waarschuwingsschot, barstten alle onlustgevoelens tegelijkertijd uit. Wat vooral opmerkelijk was, was dat de protesten werden gedragen door jongeren.”
Het lijkt erop dat het twee jaar later minder opmerkelijk is dat jongeren massaal de straat opgaan om hun woede te uiten. Nog geen twee weken geleden vond in Tunesië de Jasmijnrevolutie plaats en vandaag lijkt de hele regio in vuur en vlam te staan. Naar alle omringende arabische landen zijn de vonken overgesprongen en met name in Egypte, waar vandaag een massaprotest wordt verwacht, zijn de spanningen behoorlijk opgelopen.
Volgens Trouw-columnist Rob de Wijk is de verklaring van de massale opstanden in Noord-Afrika en het Midden-Oosten juist de gemiddelde leeftijd van de bevolking, die ligt daar rond de twintig jaar. Een onderbouwde gedachte, want wetenschappelijk onderzoek heeft aangetoond dat 80 procent van alle interne conflicten plaatsvindt in landen waar 60 procent van de bevolking onder de dertig is.
Maar dit wil nog niet zeggen dat jongeren in Europa niets van zich laten horen. Twee jaar geleden braken er dus protesten uit in Griekenland, het eerste EU-land waar de economische crisis zo hoog was opgelopen dat het gered moest worden door een Europees noodfonds. Toch is het niet alleen het zuiden van Europa (Griekenland, Italië, Spanje, Portugal) waar jongeren hun ongenoegen tonen.
Vorige week vrijdag trokken ruim 11.000 Nederlandse studenten naar het Malieveld om te protesteren tegen de onderwijsbezuinigingen en de boete die studenten riskeren als ze ‘te lang’ over hun studie doen.
Afgelopen zondag liet de Belgische bevolking (eindelijk) horen dat ze genoeg heeft van de trage regeringsformatie en werd duidelijk dat zij, in tegenstelling tot de politici, wél in staat is om tot een compris te komen: Walen en Vlamen overstegen hun taalkundige tweedeling door een actie te organiseren, op initiatief van een aantal jongeren die op Facebook een groep hadden opgericht, met als slogan SHAME. Ja, een schande dat er na 200 dagen nog steeds geen regering is!
Natuurlijk, je kunt de demonstraties in Europa niet vergelijken met de bloedige protesten in Tunesië en Egypte, en zelfs in Europa zijn er verschillen tussen het zuiden en het noorden, maar het is wel interessant om stil te staan bij het feit dat de jeugd er anno 2011 schoon genoeg van heeft en dit (met geweld) duidelijk maakt. Of het nu om democratische idealen gaat of om verroeste politieke en economische systemen, jongeren willen gehoord worden en zich kunnen wortelen in de nieuwe wereld.
Klik hier voor een samenvatting van de film en voor de trailer.
Klikhier om het rapport te lezen van denktank Fondapol (gehouden in 25 landen - waaronder 12 EU-landen – en waar 32.700 jongeren tussen de 16 en 29 aan meededen) en kom erachter hoe de jeugd over de toekomst denkt.
