Kies een taal
Op 17 februari 2011 schrijft de Belgische politiek geschiedenis: het land zal die dag de boeken ingaan als wereldrecordhouder formeren.
Niets om trots op te zijn, en al helemaal niet voor Koning Albert, alhoewel hij door de geschillen tussen de verschillende politici die geacht worden het land in een nabije toekomst te regeren, nu in het buitenland beschouwd wordt als de meest invloedrijke koning van Europa.
Twee weken geleden gaf de koning Didier Reynders de opdracht om tot een institutioneel akkoord te komen. Vandaag zal de informateur verslag doen. Het Vlaamse dagblad de Morgen is nogal sceptisch: “Veel vragen en weinig antwoorden. Dat is de conclusie na een informatieopdracht van twee weken. De situatie in de Wetstraat is een soort gigantische catch 22 aan het worden, waar iedereen naar iedereen kijkt. Maar geen enkele partij wil bewegen vooraleer een andere partij beweegt.“
Het verslag zal in handen van de koning blijven, de politieke leiders zullen het stuk waarschijnlijk niet te zien krijgen: "Na een toelichting door de informateur zal de vorst ongetwijfeld zijn [Reynders‘] opdracht verlengen. Al was het maar omdat er geen alternatief is. Niemand staat op dit moment te springen om in de ring te stappen en aangezien er te weinig op tafel ligt is het nog te vroeg voor iemand anders om de fakkel over te nemen. Waarschijnlijk zal het om een verlenging met twee weken gaan. De kans bestaat dat hij een andere titel krijgt.“
Ondertussen stijgt het ongeduld bij de Belgen: mannen laten hun baarden groeien, vrouwen weigeren seks te hebben met hun man (die politiek bedrijft) en studenten roepen op tot een ‘frietrevolutie’ onder het motto: “De splitsing, we zijn het beu”. Maar dit is niet alles, België "vervelt tot onderzoeksobject". Het Amerikaanse Vredesinstituut, dat zich normaal gesproken alleen bezighoudt met landen die getekend worden door gewelddadige conflicten zoals in Irak, Afghanistan of Congo, is uiterst geïnteresseerd in de Belgische crisis. Het Vlaamse tijdschrift Knack meldt dat de verantwoording van het instituut luidt: "De politieke elite van een land dat model stond voor multi-etnische gemeenschappen in landen verscheurd door oorlog, slaat nu zelf munt uit taal- en cultuurverschillen en pookt zelf de spanningen op ter promotie van een parochiale politieke agenda.“
De pers bereidt zich voor op de grote dag die komen gaat, de Morgen en de Standaard gaven vandaag op hun voorpagina’s al aan dat zij morgen met extra pagina’s over de politieke crisis komen.
