Kies een taal
Vandaag, 19 april, publiceerde de Volkskrant een artikel met als kop: “Pools ‘tuigdorp’ zonder tuig”. Mijn oren begonnen te klapperen, mijn interesse was gewekt. Laat Polen zich soms inspireren door onze Geert Wilders?
Het artikel, geschreven door Volkskrant-correspondent Jan Hunin, gaat over de containerwijk van de Poolse provinciestad Bydgoszcz die “zoals een tuigdorp betaamt” zich bevindt in een uithoek:
"De vijf containers zijn van de rest van de wereld afgesneden door twee spoorwegen, twee kerkhoven en een bos.”
Verder gaat het artikel in principe helemaal niet over ‘tuig’ want in het Poolse dorp wonen wanbetalers van de provinciestad die anderhalf jaar geleden door de gemeente werden gedwongen in de nieuwe 'wijk' te gaan wonen.
“Met de containerwijk sloeg de stad twee vliegen in één klap. Niet alleen was het centrum verlost van wanbetalers, het stadsbestuur kon bovendien de huizen waarin ze woonden voor veel geld verkopen. Ander Poolse steden staan in de rij om het voorbeeld van Bydgoszcz te volgen."
Volgens de Poolse overheid is het project dus een groot succes, maar de gemarginaliseerde containerbewoners voelen zich beschaamd en aan de kant gezet. Bovendien zijn de containers slecht geïsoleerd en vochtig, "schimmel bedekt de muren".
Het project doet inderdaad denken aan het idee van Geert Wilders om 'tuigdorpen' op te richten waar veelplegers met hun familie zouden moeten gaan wonen: “het schorriemorrie bij elkaar zetten” zodat ze geen overlast meer kunnen bezorgen aan hun buurtbewoners, zei hij begin februari. Een idee wat blijkbaar niet geheel niet nieuw is, want naast Polen bestaan er ook Deense containerwijken:
“In Denemarken zijn de zogeheten 'skaeve huse' al jaren een succes. En ook in Nederland is er al mee geëxperimenteerd."
Schreef de Volkskrant op 10 februari. Heel toevallig zag ik gisteren op het achtuurjournaal een reportage over de bovengenoemde containerwoningen of 'asowoningen' zoals ze in de volksmond worden genoemd. Volgens de beleidsmakers is het een groot succes: "Ze weten dat dit hun laatste kans is, ze vechten ervoor". En de reportagemaker besluit:”Ze willen hier niet meer weg en daar zijn de oude buren blij mee".
Een groot verschil dus met Polen want duidelijk is dat de sociale woningen in Nederland erop gericht zijn de bewoners weer terug te krijgen in de maatschappij, vaak in overleg met de overlastveroorzaker, terwijl voor de Poolse containerbewoners een weinig rooskleurige toekomst in het verschiet ligt:
“Alleen de allerarmste maken kans op een nieuwe woning. Een van de kanshebbers rijdt op dat ogenblik in zijn rolstoel door de containerwijk. Aangekomen bij de vuilnisbak hijst hij zich over de rand. Hij is op zoek naar blikjes. Daar krijgt hij 2 grosze (0,5 eurocent) per stuk voor. Op de vraag waar hij woont, antwoordt hij: ‘Dat is niet bekend.’ Maar een ding weet hij zeker: in een container zou hij niet willen wonen."
Lees hier meer over de Deense skaeve husen.
Bekijk hier de reportage uitgezonden door de NOS op maandag 18 april ('7.30).
