Kies een taal
Sinds enkele weken maakt VoxEurop onderdeel uit van het project #OpenEurope, een samenwerkingsverband van verschillende media, ngo’s en Europese organisaties. #OpenEurope wil “de waargebeurde verhalen vertellen over uitingen van solidariteit om migranten te helpen”. Daarnaast wil het “het Europese project verdedigen dat trouw is aan zijn waarden als gastvrijheid, asielrecht en openheid”.
Wij menen dat de crisis die samenhangt met de enorme toestroom van migranten en vluchtelingen naar Europa in de afgelopen maanden, niet een verschijnsel van voorbijgaande aard is en dat de overheden, Europese instellingen en burgers met een oplossing moeten komen die zowel op menselijk, sociaal als economisch gebied acceptabel is.
Europa, eens een emigratiegebied, is sinds tientallen jaren een geliefde bestemming voor hen die een betere toekomst zoeken. Het begon met ingezetenen uit de voormalige kolonies, momenteel gaat het vooral om Syriërs, Libiërs, Eritreeërs en Irakezen die op de vlucht zijn voor vervolging en oorlog. Oorlogen waarin de Europese landen, omdat ze hebben ingegrepen of juist hebben weggekeken, een rol hebben gespeeld. Ze hebben dus een morele of anders wel juridische verantwoordelijkheid, mocht deze term nog wat betekenen in de politiek. Dat is de reden waarom er meer toewijding en grootmoedigheid moet worden getoond bij het beoordelen van asielverzoeken van vluchtelingen.
Onder de tienduizenden personen die aan de poorten van Europa staan, bevinden zich zonder twijfel economische vluchtelingen, die op zoek zijn naar werk en een betere situatie voor zichzelf en hun familie. Zij moeten niet worden verward met de vluchtelingen, maar zouden gebruik moeten kunnen maken van versimpelde toelatingsprocedures via de steunpunten van de EU in de betreffende landen. Maar bovenal verdienen ze een beter publiek imago. En daarom zouden de verantwoordelijke politici moeten ophouden het idee uit te dragen dat economische immigratie een bedreiging vormt voor ons welzijn en onze verzorgingsstaat: de cijfers uit diverse studies tonen namelijk aan dat het tegenovergestelde het geval is. De immigranten vormen een bedreiging voor onze civilisatie en onze cultuur? Die zijn echt goed genoeg verankerd en solide en worden bovendien naar genoeg andere gebieden buiten onze grenzen geëxporteerd.
Het is misschien niet makkelijk in deze tijd van economische crisis, maar het is per definitie de taak van regeringsleiders om hun burgers te leiden en niet de onderbuikgevoelens van het volk te volgen. Om met de situatie om te gaan en juist te handelen, hebben we leiders van formaat met een visie nodig, iets wat de huidige politici mankeert. De onderhandelingen over de vluchtelingenquota waren daar weer eens het bewijs van. Het gaat er niet om dat we “alle misère van de wereld” moeten opvangen, zoals de leiders maar blijven herhalen (het merendeel van de bewoners van deze planeet droomt ervan thuis een rustig leven te leiden), maar om het bieden van een plaats aan hen die bescherming nodig hebben of die een bijdrage kunnen leveren.
Uit de vele initiatieven die over heel Europa worden opgezet blijkt dat de waarden die ons continent zo kenmerken (solidariteit, humanisme, empathie, generositeit) nog steeds bestaan. Het zijn deze waarden die ertoe leidden dat de voorstanders van een verenigd Europa hun rancune en eigen belangen opzij konden zetten na de slachting van de Tweede Wereldoorlog en een geheel wisten te creëren dat de eerste economische macht is geworden, een sociaal model voor de gehele wereld en die heeft gezorgd voor vrede tussen de deelnemende landen. Laten we trouw blijven aan die waarden.
