Kies een taal
*Voor La Stampa heeft het aftreden van partijsecretaris Umberto Bossi niets minder dan een “aardbeving” teweeggebracht binnen de Lega Nord. Bossi, oprichter en tot voor kort onbetwist leider van deze populistische, op autonomie gerichte partij, kan volgens La Stampa gezien worden als “de overgave die een tijdperk afsluit*”. Bossi heeft het onderspit moeten delven door onthullingen over misbruik van partijgelden, ter bekostiging van privé-uitgaven van naaste verwanten, waaronder zijn erfgenaam en zoon Renzo. De functie van partijsecretaris zal worden ingevuld door een driekoppige directie. Bossi zelf heeft de erepositie van partijvoorzitter aangeboden gekregen, een veel minder belangrijke functie.
Volgens het Turijnse dagblad is het geen toeval dat het afscheid van Umberto Bossi nog geen vijf maanden komt na dat van Silvio Berlusconi, die drie keer met de Lega Nord heeft geregeerd: “Zoals sommige ontroostbare weduwen kon de één niet overleven zonder de ander. Door hun vertrek verandert het toneel plotseling en waarschijnlijk voor altijd. Het profiel van Italiaans rechts en het nationale politieke landschap zullen nooit meer hetzelfde zijn”.
Volgens La Republicca is de separatistische Bossi het slachtoffer geworden van een “merkwaardig boemerangeffect”. Hij is jarenlang te keer gegaan tegen het “graaiende Rome” en “de vandalistische staat”. “De graaiers blijken nu bij de Liga en in de Bossi-clan zelf te zitten. En het vandalisme vindt op het partijbureau van de Liga plaats, op kosten van de belastingbetaler”.
Maar volgens de Corriere della Serawas het beeld van de onstuimige ‘Senatùr’, die regelmatig opriep tot de afscheiding van een denkbeeldig Padanië, al langer aan erosie onderhevig:**
De rebellenleider was de gevangene geworden van zijn eigen politieke paranoia, telkens weer méér geobsedeerd door het “complot” naarmate zijn leiderschap zwakker werd. Iedere dag raakte hij een beetje meer het contact kwijt met de kleine ondernemers in het Noorden die hun geld op de Liga hadden gezet. […] Zij die hadden geloofd in de belastingrevolte, hun verlossing van de bureaucratie en de machine van de staat, en de vrijheid van het Noorden, hadden geen vertrouwen meer in de luchtspiegelingen van de Liga.
