Kies een taal
Hoe lang nog?", vraagt Die Zeit zich af bij een foto van Angela Merkel die niet veel vrienden meer heeft in Europa en die zich opmaakt voor een nieuwe tegenslag tijdens de verkiezingen in Nordrhein-Westfalen op 13 mei. Met het idee in zijn achterhoofd dat vrijwel alle Duitse kanseliers er te lang mee wachtten om zich terug te trekken uit de actieve politiek, maakt hoofdredacteur Bernd Ulrich de balans op van de jaren Merkel.
De protestante, in de DDR geboren Merkel, is er ondanks haar eenvoud en zonder veel ervaring met fraaie redevoeringen, in geslaagd alle Duitsers voor zich te winnen. Vooral de West-Duitsers, die zij eerder bestempelde als "verwend, een beetje laf en lui". Van hun kant zijn de West-Duitsers zodanig 'vermerkeld' dat haar veronderstelde zwakheden - haar soberheid en gebrek aan glamour - een cultstatus hebben bereikt. En de eurocrisis markeert vooralsnog het hoogtepunt van deze transformatie. Hij schrijft:
In 2005 dacht Merkel dat ze de Duitsers moest aanmoedigen. Tegenwoordig moet ze haar kiezers ervan overtuigen anderen te helpen, het hoofd koel te houden en hun ijverige consumptie vooral voort te zetten. Haar beleid is volledig omgedraaid. Is ze misschien klaar met haar missie in Duitsland; is ze naar Europa geëmigreerd? (...) Zonder de Duitse gewoonheid, beschermd door deze ultragewone kanselier, zou Europa allang in chaos zijn vervallen.
Nieuwsbrief in het Nederlands
Ulrich voorziet geenszins een op handen zijnde val van de kanselier als hij concludeert dat:
Het kan zijn dat de Duitse Merkel haar hoogtepunt al voorbij is terwijl de Europese Merkel haar hoogtepunt nu juist beleeft. Misschien hebben wij haar hier niet langer nodig, maar in Europa. (...) Ze is pas 57. Een politica met toekomst dus.
