Kies een taal
Time pakt deze week op zijn voorpagina uit met een grote foto van de Ierse premier Enda Kenny met als onderschrift: “De Keltische comeback”. Een kop die het imago van Ierland in het buitenland flink zou kunnen opvijzelen. Het invloedrijke Amerikaanse tijdschrift wijdt zijn hoofdonderwerp aan de “wederopbouw” van de Ierse economie na de beurskrach van 2008 en legt uit “wat de rest van Europa hiervan kan leren”. In 2011 nam Kenny het roer over als Taoiseach (Ierse minister-president) van een land dat was lamgeslagen door de crisis. Vol lof schrijftTimehierover:
[hij] heeft vastgehouden aan het soort bezuinigingen op overheidsdiensten dat in Griekenland en Spanje, landen met een soort gelijke schuldenlast, voor demonstraties op straat zorgde. Maar Kenny heeft niet te maken gehad met zoveel publiek protest tegen de bezuinigingsmaatregelen en heeft daarom meer politieke ruimte dan zijn Griekse en Spaanse ambtsgenoten. Veel stemgerechtigden en opiniemakers beschouwden Kenny lange tijd als een lichtgewicht uit de binnenlandse politiek, maar nu het Ierse bbp weer licht begint te stijgen, bewijst Kenny dat hij niet de ‘stommerik’ is zoals zijn voorganger (Brian Cowen) hem in 2010 noemde.
Een groot deel van de nationale pers heeft verbijsterd gereageerd op de opgewekte toon die Time aanslaat over Ierland dat nog steeds onder toezicht van de EU, de ECB en het IMF staat en wordt getroffen door massale werkloosheid (14,9 procent) en emigratie (80.000 personen in de afgelopen twaalf maanden). The Irish Independent merkt in het hoofdredactioneel commentaar op:
Buitenlandse lof is prettig, maar het lost de binnenlandse conflicten niet op. Econoom en moraal filosoof Adam Smith beweerde ooit dat ‘geen enkele samenleving kan floreren en gelukkig zijn als het overgrote deel van de mensen arm is en in ellende leeft’. Dit geeft, helaas, de gesteldheid van de Ierse natie beter weer dan Time mijmert met zijn ‘Keltische comeback’.
