Kies een taal
“Crisis der Lage Landen”, kopt De Volkskrant. Bijna drie maanden na de parlementsverkiezingen in Nederland en België zijn de kabinetsformaties in beide landen gestrand. De krant ziet “ kwalen” die zich voordoen in allebei de landen: egoïstisch populisme, een publieke opinie die zich afkeert van een politiek systeem dat ‘buiten adem is’ en versplintering van het politieke landschap. De opkomst van anti-establishement partijen zoals de PVV van Geert Wilders en de Vlaams-nationalistische N-VA baart de krant ook zorgen: “Beide partijen hameren op thema’s die volgens hun tegenstanders de natie kunnen splitsen: in Nederland het samenleven van immigranten en autochtonen, in België de staatkundige ordening.”
In België, waar de Franstalige socialist en preformateur Elio Di Rupo de handdoek in de ring gooide en de koning twee nieuwe onderhandelaars voor het vormen van een regering benoemde, vragen volgens Le Soir nu zelfs de Franstalige leiders zich af of het land uiteen zal vallen. De Morgen vindt het “niet verstandig dat als fait accompli voor te stellen” en zo de druk op de onderhandelaars te vergroten. De Standaard denkt eerder dat het om een ”truc” gaat om zo de Vlamingen de schuld te kunnen geven van het mislukken van de onderhandelingen.
