Kies een taal
De Europese dagbladen zijn het erover eens dat de meerjarenbegroting die de 27 lidstaten van de Europese Unie op 8 februari hebben aangenomen een inkrimping van de ambities van Europa inhoudt en duidt op een omslag van de machtsbalans binnen de EU.
Volgens de Poolse Dziennik Gazeta Prawna blijkt uit de jongste eurotop “een substantiële verschuiving van het machtsevenwicht in Europa”, waarbij Frankrijk, ooit het meest invloedrijke land binnen de Unie, “zich nu in het defensief bevindt”. Het dagblad onderstreept dat dit een volslagen nieuwe ontwikkeling is:
De Unie zal afstevenen op een door de Britten gedroomde en door de Duitsers gesteunde vrijhandelszone, en niet langer op een "door onderlinge solidariteit bepaalde federale structuur", zoals Parijs die graag had gezien.- […] Verrassend genoeg werd een merkwaardig bondgenootschap gevormd door Frankrijk, Italië, Spanje en Polen, ter verdediging van de overdrachtsbetalingen, [resulterend in, red.] een botsing tussen het rijke Noorden van de Unie en het arme Zuiden en Oosten […] Maar het lijdt geen twijfel dat Duitsland, door het opleggen van bezuinigingen, zijn economische kracht heeft getoond. Het dictaat van Berlijn zal zelfs nog harder kunnen blijken als de overvloedige overdrachtsbetalingen uit Brussel straks louter nog een leuke herinnering aan het verleden zijn, mocht de Frans-Spaans-Italiaans-Poolse club er niet in slagen zijn concurrentiepositie te verbeteren.
In Duitsland meent Die Welt dat er nog steeds “te veel van het oude Europa in dit compromis” schuilgaat. Het dagblad hekelt degenen die denken dat er zoiets bestaat als “een Europees mensenrecht dat geldstromen uit andere landen garandeert”. Het raadt de Duitse regering aan het historische bondgenootschap met Frankrijk losser te maken:
Als vrijwel nooit tevoren heeft Duitsland zich als een zwaargewicht in de Europese machtsstructuur opgesteld. Het kan door zijn openheid naar alle kanten het makkelijkst allianties aangaan. Feitelijk lopen de Duitse belangen tegenwoordig veel vaker parallel aan die van Londen dan aan die van Parijs.
El País is van mening dat ”Europa een longontsteking wil behandelen alsof het een eenvoudige verkoudheid is […] en een hardvochtig akkoord heeft bereikt” dat ”het bezuinigingsbeleid voor tien jaar zal verankeren” :
In de eerste vijf jaar van de crisis zijn de Europese begrotingen een soort kompas van het Europese project. De Europese Unie lijkt de weg kwijt: zij weifelt tussen het oude en het nieuwe regime, zonder het verleden volledig achter zich te kunnen laten en zonder zich het heden al te resoluut eigen te kunnen maken. Temidden van dit verval vergroot Berlijn (met de steun van Londen) zijn macht. Er is sprake van een terugkeer naar het nationale en het intergouvernementele vlak.
