Kies een taal
Op 20 en 21 juni vergadert de eurogroep in Luxemburg om de basis te leggen voor een bankenunie, een idee dat vorig jaar zomer al door de Europese ministers van Financiën naar voren werd gebracht om een nieuwe Europese schuldencrisis te voorkomen.
Gisteravond laat bereikten de ministers een principeakkoord voor de herkapitalisatie van “zwakke banken” met geld uit het Europees Stabiliteitsmechanisme (EMS), het vorig jaar opgerichte noodfonds, schrijft de Volkskrant.
In totaal stelt het EMS 60 miljard euro ter beschikking voor de redding van noodlijdende banken. Vanaf 2014 kan dit geld onder strikte voorwaarden geïnvesteerd worden in bankaandelen. De Volkskrant licht toe:
De directe steun uit het noodfonds kan een einde maken aan de situatie waarin nationale overheden gedwongen zijn 'hun' banken te steunen maar daardoor zelf zwaar in de problemen komen.
Maar in tegenstelling tot het eerdere plan, die een einde zou moeten maken aan deze “vicieuze circle” tussen banken en staten, voorziet het nieuwe plan er wel degelijk in dat de landen waarin de noodlijdende banken zich bevinden, betrokken worden bij de redding.
Over een groot aantal punten bestaat nog onenigheid, met name tussen de landen uit Noord- en Zuid-Europa, schrijft NRC Handelsblad.
Wie betaalt, als een bank wordt gesaneerd of gesloten? […] Grofweg zijn er twee kampen: aan de ene kant landen als Nederland die vinden dat belastingbetalers genoeg hebben betaald aan de crisis en dat de financiële sector aan de beurt is aangeslagen te worden. Dit is het principe van de bail-in. Dat werd toegepast op Cyprus (Laiki Bank), in Nederland (SNS Reaal) en Spanje (Bankia). Landen als Frankrijk willen voorzichtiger zijn met bail-in. Zij willen het van bank tot bank ‘flexibel’ bekijken.
Het Spaanse dagblad El Periódico noemt het principeakkoord daarom een “cafeïnevrije directe redding” van de banken in moeilijkheden omdat over een eventuele retroactieve toepassing van het akkoord unaniem en per bank beslist moet worden. De Spaanse krant schrijft verder over het akkoord dat het:
de solidariteit tussen de eurolanden terugbrengt tot een minimum. Het uiteindelijke ontwerp heeft niets te maken met het oorspronkelijke ambitieuze plan, dat tijdens de eurotop van juni 2012 op tafel werd gelegd en een van de peilers van een Europese bankenunie moest zijn.
