Kies een taal
Ierland lijkt het eerste en (tot nu toe) enige land in de eurozone te gaan worden waar het Europese begrotingsverdrag aan een democratisch oordeel wordt onderworpen. In het door Duitsland naar voren geschoven verdrag staat dat iedere lidstaat in zijn nationale wetgeving de verplichting moet opnemen een 'evenwichtig begrotingsbeleid' te voeren. Het Europees Gerechtshof krijgt de bevoegdheid sancties op te leggen aan staten die zich hier niet aan houden. Het verdrag, waarover in januari overeenstemming werd bereikt, zal aanstaande vrijdag in Brussel formeel worden ondertekend door 25 lidstaten van de Europese Unie (Engeland en Tsjechië doen niet mee). Op grond van een advies van de Ierse minister van Justitie, dat een referendum nodig zou zijn voor de ratificatie van de tien pagina's lange tekst, heeft de Taoiseach (Ierse premier) in het parlement bekendgemaakt dat “het Ierse volk om toestemming zal worden gevraagd”.
Ik geloof sterk dat het in het nationaal belang van Ierland is dat dit verdrag zal worden goedgekeurd, omdat hierdoor wordt voortgebouwd op de gestage vooruitgang die het land het afgelopen jaar heeft geboekt.
Indachtig het feit dat Ierland in het verleden al eens eerder EU-verdragen heeft verworpen - eerst de verdragen van Nice (2001) en Lissabon (2008), om ze daarna in 2002 en 2009 alsnog te aanvaarden - meent The Irish Times dat “het volk bij referenda vaak geen antwoord geeft op de voorliggende vraag”. Maar de Taoiseach wordt gefeliciteerd met zijn “enthousiaste overtuiging dat het volk het juiste zal doen”. Het dagblad uit Dublin, een krachtig voorstander van de EU, betoogt dat:
(…) een afwijzing zou betekenen dat zich voor dit land een huiveringwekkend perspectief ontvouwt. Omdat het verdrag niet eist dat alle deelnemende staten het ratificeren voordat het in werking treedt, zou een Iers nee erop neerkomen dat dit land achterblijft, terwijl de rest van de eurozone verder gaat op weg naar een nauwere integratie. Ierland zou formeel een lidstaat van de eurozone kunnen blijven, maar dan verder wel buiten de kern van beslissers worden gehouden die nu in feite al de voorhoede van Europa vormt. En het belangrijkste is dat een nee Ierland zou beroven van verdere toegang tot de steunfondsen. Die beschermingsconstructie is van cruciaal belang voor onze status op de kapitaalmarkten en voor ons herstel.
Volgens Irish Examinermoet iedereen “de gevolgen van zijn stem onder ogen zien, voor ons en voor onze kinderen”.
Degenen die écht tegen het verdrag zijn, en het niet alleen verwerpen omdat ze terecht boos zijn over de lelijke, oneerlijke gevolgen van het verlies van onze economische onafhankelijkheid, moeten met een levensvatbaar, alternatief financieringsmodel voor deze failliete staat komen. Dat moet de lakmoesproef worden van ieder voorstel dat de ratificatie afwijst. Dit is een dilemma van absolute grootheden – we horen er wél of niet bij, hoe onverkwikkelijk die beperkende werkelijkheid ook mag zijn. Het is moeilijk voorstelbaar dat onze Europese collega's, die al op zoveel fronten onder vuur liggen, met de hand over het hart zullen strijken en een speciale regeling zullen treffen voor een kleine lidstaat die zo afhankelijk is van Europees geld, hoe draconisch de voorwaarden van die leningen ook mogen zijn.
Irish Independent voorspelt dat de regering zal betogen dat een nee “verschrikkelijke gevolgen” zal hebben.
Een kleine troost is dat deze kwestie makkelijker te begrijpen is dan de inhoud en de gevolgen van de verdragen van Maastricht of Lissabon. Regeringen hebben onterecht beweerd dat die verdragen er niet zo toe deden. Het gevoel dat het electoraat zand in de ogen werd gestrooid moet hebben bijgedragen aan de verwerping ervan – althans in de eerste ronde. Met een klein beetje inspanning valt het huidige begrotingsverdrag daarentegen wel te begrijpen. Het is niet zo moeilijk te bedenken wat er zou kunnen gebeuren als het zou worden afgewezen.(…) De grote ironie is dat er in het begrotingsverdrag weinig bepalingen staan die niet allang deel uitmaken van de Ierse wet, op grond van de verscherping van de regels van de eurozone van het afgelopen jaar.
