Kies een taal
De inzet van de tweede ronde, waarin François Hollande en Nicolas Sarkozy tegenover elkaar zullen staan, werd al lang voorspeld door de peilingen, waaruit blijkt dat de socialistische kandidaat al verscheidene dagen de koppositie inneemt. De score van de kandidaat van het Front National was daarentegen in het geheel niet voorzien. Marine Le Pen, die bijna 20% van de stemmen heeft behaald, zal vermoedelijk van invloed zijn op de campagne van de zittende president.
V**olgens de Financial Times Deutschland is de tweede positie van Nicolas Sarkozy een “vernedering” die getuigt van een “radicale afwijzing” van zijn persoon. Het Duitse dagblad meent dat deze eerste ronde niet zomaar “een uitslag heeft opgeleverd; het is een veroordeling van een president die niet in staat is noodzakelijke hervormingen door te voeren”. In de overtuiging dat de Fransen zich tegen elke prijs van Sarkozy willen ontdoen, merkt de Financial Times op dat François Hollande een gevoel voor pragmatisme zou kunnen hebben dat van cruciaal belang is om de crisis te overwinnen:**
De uitslag van deze eerste ronde heeft grote kansen in zich, maar tegelijkertijd een nog groter risico. Paradoxaal genoeg gaan deze kansen schuil achter de bleke verschijning van Hollande en zijn weinig dynamische uitstraling. Als er de komende twee weken geen wonder gebeurt, zal Frankrijk een saaie president krijgen als opvolger van iemand die voortdurend aan zelfpromotie heeft gedaan. Maar door zijn bescheidenheid en gebrek aan vastberadenheid zou Hollande juist meer dan zijn voorganger in staat kunnen zijn een pragmatisch beleid van noodzakelijke hervormingen te voeren, waardoor het land uit de schuldencrisis en de economische misère kan worden gered.
Nieuwsbrief in het Nederlands
In Warchau meent Marek Magierowski, hoofdredacteur van het dagblad Rzeczpospolita, dat “Nicolas Sarkozy wankelt”. Hij schrijft:
[de zittende president zal]moeite hebben de aanhangers van Marine Le Pen naar zich toe te trekken. Het merendeel daarvan zal over twee weken waarschijnlijk niet nog een keer gaan stemmen. Als Sarkozy over een herverkiezing wil dromen, zal hij alles op het spel moeten zetten en nog verder naar rechts moeten opschuiven. Veel verder naar rechts. Als hij alsnog wil winnen, zal hij “LePéniste” moeten worden.
*El País***meent dat het belang van de uitslag van de eerste stemronde verder reikt dan de Franse grenzen. Het Madrileense dagblad schrijft:**
Heel Europa voelt zich betrokken bij deze verkiezingen, waarin twee verschillende concepten van Europese integratie haaks op elkaar staan. Sarkozy is in het laatste deel van de campagne toegekropen naar de ideeën van Hollande, dat niet alleen over verstikkende bezuinigingen moet worden nagedacht, maar ook over groeistrategieën. Maar op andere punten, zoals de controle op de immigratie in de Europese Unie, zijn zij het fundamenteel oneens. Het zou paradoxaal zijn als de voornaamste bondgenoot van Rajoy [de Spaanse minister-president] binnen de Europese Unie uiteindelijk een Franse socialist zal blijken te zijn. Maar zo raar is dat nu ook weer niet, want Sarkozy was per slot van rekening ook de grootste bondgenoot van [de Spaanse socialist] José Luis Zapatero.
Het Griekse dagblad *To Vima***meent tenslotte dat de uitslag van de Franse verkiezingen ook “een les voor Duitsland” inhoudt. “Het verlies van Nicolas Sarkozy is niet alleen maar zijn eigen nederlaag”, aldus het Atheense dagblad, maar “ook een nederlaag voor het Duitse beleid”. Een beleid “dat hij trouw heeft gesteund”. Volgens To Vima komen uit deze eerste verkiezingen na de ondertekening van het Europese begrotingspact twee belangrijke lessen naar voren:**
In de eerste plaats dat de leiderschapsrol van Duitsland in Europa het centrale thema is dat verdeling zaait onder de Franse kiezers; en in de tweede plaats dat het Franse volk de gevolgen voelt van het beleid dat door Duitsland aan Europa wordt opgelegd, ook al wordt het daar zelf het minst door getroffen […] Als de nederlaag van Sarkozy in de tweede ronde wordt bevestigd en als Frankrijk een andere president krijgt, betekent dat nog niet dat het nieuwe staatshoofd werkelijk in verzet zal komen tegen het Duitse diktaat in Europa. Vooral omdat de financiële markten Frankrijk weldra zullen bedreigen met een hogere rente op zijn staatsobligaties als het land zich niet schikt naar het Duitse beleid. […] Maar Europa verandert in weerwil van Duitsland. Want het is wel mogelijk om regeringen angst aan te jagen, maar volkeren niet. Daarom heeft het einde van het Duitse diktaat zich nu aangekondigd, of François Hollande nu wordt gekozen of niet.
