Kies een taal
Het op 16 maart gesloten akkoord tussen Cyprus, de Eurogroep en het Internationale Monetaire Fonds voorziet in een belasting van 6,6 procent op deposito's van minder dan 100.000 euro, en van 9,9 procent op deposito's boven die limiet. bedreigt De maatregel, gekwalificeerd als “willekeurig”, “onteigening” of zelfs “gevaarlijk” , bedreigt de solidariteit tussen de landen van de eurozone, en in het bijzonder de vrije circulatie van kapitaal binnen de Unie, benadrukken de commentatoren.
Onder de kop “Europa verknalt opnieuw een reddingsoperatie”, veroordeelt de Financial Times de onverwachte depositobelasting. Het dagblad voegt eraan toe dat “de eurozone, net nu zij de juiste koers had ingezet in haar strijd met een steeds weer veranderende schuldencrisis, is vervallen in een oude zonde” –
Hoe legaal het ook mag zijn, deze flagrante schending van de geest van de depositoverzekering – kleine spaarders in de Europese Unie kunnen er zeker van zijn dat deposito's tot 100.000 euro veilig zijn, ongeacht de kapitaalpositie van hun bank – verraadt op onvergeeflijke wijze degenen die het meest te verliezen hebben en het minst te verantwoorden [...] Geconfronteerd met een lidstaat die het water aan de lippen staat, hebben de leiders Cyprus geen reddingsboei toegeworpen, maar een molensteen om de nek gehangen. [...] De structuur van de balansen van Cypriotische banken hield in dat sommige deposito's wel een klap móesten krijgen. Maar het verweer van president Nicos Anastasiades dat er geen alternatief is voor het huidige plan is een belediging voor de kleine Cypriotische spaarder of bedrijfseigenaar. [...] De risico's voor Europa zijn net zo aanzienlijk. [...] Het grootste risico is politiek van aard. Het recept van universele bezuinigingen, in combinatie met een zachte aanpak van de grote beleggers in banken, is voor de Europese kiezers een steeds giftiger mengsel. De leiders hebben zojuist olie op het vuur gegooid.
Nieuwsbrief in het Nederlands
Volgens het dagblad Público uit Lissabon is het reddingsplan niets anders dan een vorm van "verduistering" door de Eurogroep, die ervan wordt beticht confiscatie en willekeur te hebben geïntroduceerd in de Europese politiek:
De woorden zijn al bekend. Opnieuw was er “geen alternatief”. Deze oplossing was de “minst pijnlijke”. Maar de weerzinwekkende 'redding' van Cyprus, waarmee de ministers van de Eurogroep zaterdagmorgen vroeg instemden, toont aan dat de waarde van woorden in de Europese Unie aan een scherpe devaluatie onderhevig is. Waar ooit Europese burgers met rechten bestonden, bevinden zich nu burgers wier bankdeposito's zonder voorafgaande waarschuwing kunnen worden belast, zoals op Cyprus is gebeurd. […] Willekeur en minachting van regels en waarden door de Europese Unie is de gewoonste zaak van de wereld geworden. Gezien dit alles is wat dit weekeinde is gebeurd een zwarte dag in de Europese geschiedenis. […] De democratie is betrekkelijk geworden, en chantage heeft de plaats ingenomen van solidariteit. Woorden zijn veranderd. Dit is de échte crisis van Europa.
“Spaarders belasten is goed, maar Cyprioten onteigenen kan vernietigend uitwerken”, schrijft Trouw. Hoewel het dagblad uit Amsterdam begrip heeft voor de verontwaardiging van de Cyprioten, schrijft het ook dat de fiscus op het eiland “erg vriendelijk” is geweest voor de spaarders en dat het een “populaire bestemming voor zwart geld” schijnt te zijn. Trouw schrijft verder:
Er is veel voor te zeggen om de financiële problemen van het land te verlichten door een hogere belasting op gespaard vermogen. Maar het akkoord dat afgelopen weekeinde in Brussel tot stand kwam, komt neer op onteigening. De spaarder is gewoon een deel van zijn geld kwijt, niet alleen de rijke Rus, maar ook de kleine Cypriotische spaarder.
Het Milanese dagblad Il Sole 24 Ore gelooft dat het aanspreken van Cypriotische bankrekeningen ter garantie van een reddingsoperatie een “gevaarlijk precedent is dat het vertrouwen schaadt”. "Wat zal er nu met het vrije kapitaalverkeer binnen de EU gebeuren?”, vraag het dagblad zich af.
Zeker, de voornaamste bijdrage aan de heffing zal worden geleverd door het Russische kapitaal, dat naar het eiland was gelokt door het gunstige belastingklimaat [...] en een vage wet tegen het witwassen. Maar dit is niet genoeg om de twijfels weg te nemen over een riskante stap die beslist zijn sporen zal nalaten bij de spaarders, die het hart van een konijn, de poten van een haas en het geheugen van een olifant hebben.
“Belasten om te redden”, vat het dagblad Kommersant uit Moskou samen. Door belasting te gaan heffen op de bankdeposito's “heeft de EU besloten het Cypriotische banksysteem te redden, zonder Rusland te consulteren”, merkt het dagblad op, dat de Russische tegoeden bij de Cypriotische banken op 20 miljard dollar [15,43 miljard euro] schat, op een totaal van 90 miljard dollar [69,46 miljard euro]. Maar hoewel president Vladimir Poetin het steunplan “onrechtvaardig, onprofessioneel en gevaarlijk” heeft genoemd, overweegt Kommersant dat:
de Russische regering sinds 2011 zoveel heeft gesproken over het ongedaan maken van de 'offshore'-status van de Cypriotische economie [d.w.z.: Moskou wilde het kapitaal dat in landen als Cyprus was ondergebracht repatriëren naar Rusland, red.], dat zij het morele recht heeft verspeeld om de meest efficiënte steun voor de regering van Cyprus te veroordelen. [...] De verborgen betekenis van deze “belasting” is de handhaving van de status-quo, omdat het Russische ministerie van Financiën als voorwaarde voor de hernieuwing van zijn krediet aan Cyprus had geëist dat informatie over de Russische profiteurs van de Cypriotische economie openbaar zou worden gemaakt.
"De gevolgen van dit besluit zijn niet goed in te schatten”, denkt Le Monde, vooral niet “het mogelijke 'besmettingseffect' van het Cypriotische plan”:
De Europeanen en het IMF hebben het risico genomen het wantrouwen tegen de eenheidsmunt aan te wakkeren. Vanochtend waren de beurzen en de euro in mineur. Het is raadzaam zich ervan te verzekeren dat de Spaanse, Portugese, Ierse en Italiaanse spaarders niet op hun beurt hun geld, dat nu absoluut minder veilig staat op een bankrekening, uit hun economieën gaan weghalen.
In Duitsland kwalificeert de Süddeutsche Zeitung deze “aanval op de spaarder” als “het laatste taboe dat is doorbroken” in de crisis rond de euro:
Zeker, de situatie was ingewikkeld. De onderhandelingen over het reddingspakket voor Cyprus duurden maar voort en niemand wilde concessies doen [...] Duitsland is de grootste economie van de eurozone, wat de grootste financiële verantwoordelijkheid inhoudt. Het land zal bij twijfel het meeste moeten betalen. Maar dat wil niet zeggen dat Berlijn meer gewicht in de schaal legt bij beslissingen die over de euro gaan. Duitsland is één van de zeventien landen van de eurozone. De bedragen die Frankrijk, Italië en Spanje moeten betalen, zijn nauwelijks lager dan wat de Duitsers betalen. Maar geen van deze landen is met de eis gekomen het kleine Cyprus als testgebied te gebruiken om te kijken wat er gebeurd als je weer een taboe doorbreekt en kleine spaarders mee moeten betalen.
