Kies een taal
"Plankgas voor Dexia”, kopt De Standaard. Het Vlaamse dagblad legt uit dat Frankrijk en België op 4 maart in spoedzitting bijeen zijn gekomen om de Frans-Belgische bank van de ondergang te redden. Beide landen zijn tot een “principeakkoord” gekomen om de bank op te splitsen in een goed lopende bank en een “bad bank” waarin “de slechte stukken van Dexia achterblijven” (Griekse en Italiaanse obligaties, Amerikaanse hypotheken). "Hoe is het in 's hemelsnaam mogelijk dat drie jaar niet hebben volstaan om te voorkomen dat we opnieuw in een acute bankencrisis zouden belanden?” vraagt hoofdredacteur Bart Sturtewagen zich:
Drie jaar lang was geweten dat Dexia een zombiebank was die met diepe structurele uitdagingen kampte. Een bank die uit een periode van zelfoverschatting te veel lijken in de kast had overgehouden. Een onevenwichtig Belgisch-Frans huwelijk dat te afhankelijk was van de wisselvalligheden van de interbankenmarkt om ooit veilig te zijn. Een bank nochtans waarin de goede delen (…) nooit in problemen hadden mogen komen als het spel volgens de regels was gespeeld. (…)Dexia is slechts het topje van de ijsberg. Sinds het uitbreken van de bankencrisis heeft men de schulden slechts verplaatst van de financiële sector naar de overheden. Om geen systeemcrisis uit te lokken heeft men de banken en hun aandeelhouders zoveel mogelijk ontzien. De hoop was dat die banken door een massale toevoer van goedkoop geld voldoende tijd zouden krijgen om hun kapitaalstructuur te versterken. (…) Nu komen we aan het einde van dat verhaal. Het volgende zal opnieuw met bloedrode inkt worden geschreven. – De Standaard
Hoe heeft het zo ver kunnen komen? Door op korte termijn (goedkoop) te kunnen lenen voor de lange termijn ( duur) is Dexia "op duizelingwekkende schaal aankopen gaan doen en begonnen met het ontwikkelen van activiteiten en zelfs beleggingsportefeuilles . Spanje, Italië, Japan of de Verenigde Staten... de bank kocht alles wat langskwam", aldus Le Figaro die spreekt over ‘giftige’ financiële producten. Daarmee heeft Dexia "op monstrueuze wijze gespeculeerd met rentestanden". Sinds oktober 2008 is Dexia "tekeergegaan als een dolle stier", schrijft de krant. Door de eurocrisis is het ernstig verzwakte bouwwerk ten slotte ingestort, maar "gelukkig betreft het een zeldzaam soort".
– Le Figaro
Voor Les Echos gaat het bij de reorganisatie van Dexia om de geloofwaardigheid van de betrokken landen:
Hoe ernstig de fouten uit het verleden ook zijn, het Dexia-schandaal had drie jaar geleden al kunnen worden opgelost als België en Frankrijk er in oktober 2008 het mes in hadden gezet. Die landen gaven er echter de voorkeur aan alles maar een beetje op zijn beloop te laten. Daarin waren ze zeker niet de enige. Een aantal andere Europese landen hebben precies hetzelfde gedaan. Drie jaar na dato zijn de meeste van die financiële instellingen (in Spanje, Duitsland, Italië...) nog altijd niet uit de problemen. Ze overleven als zombies dankzij kredietfaciliteiten van de ECB en ondermijnen het vertrouwen in de hele Europese bankensector. Het zijn ware tijdbommen. (...) En het probleem is dat de financiële crisis intussen een soevereine schuldencrisis is geworden. Het gaat nu niet meer alleen om een reorganisatie van de bankensector maar om het krediet van de betrokken landen op de internationale markten. – Le Figaro
“Dexia gaat Europese banken voor”, meent Cinco Días. Het Spaanse financiële dagblad schrijft:
Dexia is geen opzichzelfstaand geval maar het eerste zichtbare slachtoffer van de ernstige structurele schade die door de soevereine schuldencrisis bij de Europese financiële instellingen is aangericht. Dat de bank afgelopen zomer nog door de stresstests is gekomen, bewijst niet alleen dat de betrouwbaarheid van die tests op zijn minst twijfelachtig is maar ook - en vooral - dat de "pasfoto" van het banksysteem sindsdien aanzienlijk is veranderd. Dat zal geen verbazing wekken als men bedenkt dat in die tests nooit rekening is gehouden met de mogelijkheid dat betalingsverplichtingen niet worden nagekomen [door een staat], zelfs niet voor wat betreft de Griekse staatsschuld. (...) De weg die Dexia is ingeslagen moet niet op zichzelf staan maar de eerste stap zijn in een proces van redding, sanering en reorganisatie van het financiële systeem dat niet langer kan worden uitgesteld. – Le Figaro
