Kies een taal
“Wij willen u graag voorstellen aan Gerhard II,” gnuift deFinancial Times Deutschland. Volgens het Duitse financieel-economische dagblad doet de bekendmaking door de Franse president van een plan voor bezuinigingen en sociale hervormingen tussen nu en 2014 denken aan de ‘Agenda 2010’ die in 2003 werd gelanceerd door de toenmalige Duitse bondskanselier Gerhard Schröder. “Hollande wil graag [een tweede] Schröder zijn”, zo vat de krant zijn plannen samen.
In Parijs meent Les Echos dat deze vergelijking teveel lof is voor de Franse president:
De geïmproviseerde ‘Agenda 2014’ van de Franse president vergelijken met de ‘Agenda 2010’ die – met veel succes! – door ex-bondskanselier Gerhard Schröder werd gelanceerd, is een vriendelijk bedoeld maar niet steekhoudend. [...] De ‘Agenda 2010‘ werd gelanceerd in 2003, toen de staatsschuld 3,7% bedroeg, en was doordachte groeistrategie voor de langere termijn. Op typisch Duitse wijze was zij gebaseerd op structurele hervormingen van de economie en de samenleving, om [toekomstige] conjuncturele schokken te kunnen overwinnen. [...] Het waren geen bezuinigingen om te bezuinigen, maar bezuinigingen om de concurrentiekracht te herstellen. Niets van dat alles is op te maken uit het betoog van François Hollande.
Nieuwsbrief in het Nederlands
De Frankfurter Allgemeine Zeitung, die zich positief uitlaat over de “verzoeningspresident”, merkt desondanks op dat de Franse uitzonderingspositie het pleit opnieuw lijkt te hebben beslecht:
Het is de hoogste tijd dat de president aan zijn landgenoten uitlegt waarom Frankrijk geen uitzondering kan zijn in de eurozone en waarom het land zich moet voegen naar de strikte begrotingsregels. Het is niet voldoende om het woord ‘agenda’ van de vroegere bondskanselier Schröder te herhalen om je een sociaal-democratische hervormer te kunnen noemen. Tot nu toe doet Hollande [meer] denken aan Clémenceau, die de spot dreef met ‘Frankrijk, een buitengewoon vruchtbaar land: je plant ambtenaren en overal groeien de belastingen’.
De Financial Times Deutschland merkt opdat het woord 'agenda' meer impliceert dan een hervormingsplan en dat het ook een zekere politieke taaiheid vereist:
Hollande [moet] – net als bondskanselier Schröder destijds – er voluit tegenaan gaan, met het risico dat hij zijn kiezers van zich vervreemdt.
Le Monde wijst op zijn beurt op die onontbeerlijke moed die degene die moet hervormen nodig heeft:
Schröder had zijn land impopulaire maatregelen opgelegd. Hij had persoonlijk knopen doorgehakt. Daarvoor heeft hij een politieke prijs moeten betalen. Drie jaar na de lancering van zijn 'Agenda' werd hij door de kiezers afgestraft [ten faveure van Angela Merkel].
Het Franse dagblad besluit met de volgende waarschuwing:
Voor het herstel van de Franse concurrentiekracht zijn diepgaande maatregelen nodig. [François Hollande] heeft daar een eerste schets voor gemaakt. Het is nu aan hem om ze te verduidelijken en ten uitvoer te leggen. Met de nodige vastberadenheid. Niet iedereen kan zomaar een tweede Schröder zijn.
