Lövin, Europarlementariër tegen de klippen op

Sinds de Zweedse Isabella Lövin in 2009 een zetel kreeg in het Europees Parlement heeft ze maar één doel: de overbevissing tegengaan. Zo nodig is ze bereid daarvoor alle parlementaire mores aan haar laars te lappen en het evenwicht in sommige lokale gemeenschappen te verstoren.

Gepubliceerd op 8 mei 2013 om 12:03

Al 50 jaar waken de beroepsvissers van het grootste meer in Noord-Ierland met veel zorg over hun visvoorraad. Terwijl Fransen en Spanjaarden hun zeeën leegvisten, hebben zij een coöperatie opgericht, quota’s ingesteld en jonge vis uitgezet.

En nu komt daar plotseling een Zweedse dame een hele industrie en de gemeenschap die ervan leeft dwarsbomen met haar pogingen de steun van het Europees Parlement te krijgen voor een verbod op palingvangst in de hele Unie.
Daardoor zullen 300 banen op de tocht komen te staan. En ander werk zullen de vissers van Lough Neagh niet vinden.

Een van die vissers, Pat Close, is vergezeld van een deskundige met een stapel wetenschappelijke rapporten onder zijn arm naar de afspraak met Lövin gekomen. Kunnen ze wat respijt krijgen? Misschien zouden ze ter compensatie meer jonge vis kunnen uitzetten? Het helpt niets. Isabella Lövin geeft geen duimbreed toe.

Anguilla, Gadus morhua en Salmo salar

“Ze proberen allemaal om lastenverlichting en subsidies te krijgen, maar ze moeten een andere manier zien te vinden om in hun onderhoud te voorzien, zo simpel is het.” Hier is een uitzonderlijke parlementslid aan het werk. Waar andere afgevaardigden foto’s van hun geboorteland hebben opgehangen, zijn de muren van de werkkamer van Isabella Lövin bedekt met foto’s van tonijn en kaarten waarop de visgronden van het Skagerrak [de zee-engte tussen Noorwegen en Denemarken, red.] staan aangegeven.

Nieuwsbrief in het Nederlands

Ze zit hier nu vier jaar. Niet als vertegenwoordigster van Zweden, al staat dat op haar visitekaartje. Degenen voor wie zij zich inzet, heten Anguilla, Gadus morhua en Salmo salar. Paling, kabeljauw en zalm.

Niet een van haar stafleden zal proberen je te laten geloven dat ze zich ook met andere zaken bezighoudt. Belasting op de Cypriotische bankdeposito’s? Ze conformeert zich aan het standpunt van haar fractie in het Parlement. De bankenunie? Idem. Andere onderwerpen? Ze heeft er geen tijd voor.

Metamorfose van De Groenen

We kennen de geschiedenis van Isabella Lövin. In 2007 publiceert de toen nog onbekende journaliste een boek met de titel Stille zeeën [Tyst Hav, uitgeverij Ordfront]. Tegen alle verwachting in wordt dit verhaal over uitputting van de visvoorraden een doorslaand succes. Isabella Lövin sleept in Zweden drie prijzen in de wacht: de Grote Prijs voor journalistiek, de Gouden Schop [die wordt toegekend aan onderzoeksjournalisten, red.] en de Prijs voor milieujournalistiek.

In het najaar van 2008 wordt haar een aanbod gedaan dat ze aanvankelijk wil weigeren. Is ze bereid een deel van haar geloofwaardigheid als journalist in te ruilen voor een onzekere tweede plaats op de kieslijst van de Groenen [bij de Europese verkiezingen van 2009 in Zweden]. Ze laat zich overhalen. De Groenen krijgen er een zetel bij. En maken in recordtempo een metamorfose door die waarschijnlijk uniek is in de Zweedse geschiedenis.

De partij, die in het jaar voor de verkiezingen nog vijandig tegenover de EU stond, telt nu in haar gelederen een parlementariër die er sinds haar aantreden alles aan doet om een supranationaal beleid tot stand te brengen dat wellicht het meest offensieve is dat Brussel ooit heeft gekend. Uittreden uit de EU lijkt sinds de laatste parlementsverkiezingen niet meer aan de orde.

Democratisch experiment

Het is in zekere zin een democratisch experiment. De groene kiezers hebben eenvoudig een nieuwelinge in de politiek afgevaardigd naar het Europees Parlement, met als enige opdracht een einde te maken aan overbevissing.
Kan dat iets opleveren?

Het antwoord komt in juni, als de nieuwe Europese hervorming van het visserijbeleid van kracht wordt. En om alle ins en outs goed te begrijpen moeten we vergeten wat we op school hebben geleerd, namelijk dat het Parlement “in feite” machteloos is. Want sinds de inwerkingtreding van het verdrag van Lissabon heeft het Parlement over de meeste onderwerpen medebeslissingsbevoegdheid en kan het zelfs wetsvoorstellen naar de prullenmand verwijzen.

Er heeft al een stemming in het Parlement plaatsgevonden en verreweg de meeste parlementariërs hebben zich achter Isabella Lövin geschaard, met 502 stemmen vóór en 137 tégen. Voordat de raad, die bestaat uit de ministers van Visserij van de lidstaten, anders beslist. Ierland, dat momenteel het voorzitterschap van de Unie bekleedt, is al met compromissen gekomen.

Wankel bondgenootschap

Isabella Lövin moet nu zorgen dat haar wankele bondgenootschap van socialisten uit het Zuiden en conservatieven uit het Noorden een hechte eenheid blijft vormen, terwijl vissers uit de lidstaten die aan zee grenzen zich tegen de hervormingen verzetten en eisen dat er uitzonderingen worden gemaakt.
Isabella Lövin heeft het over de “vislobby”. Anderen zouden misschien liever van een “collectief” spreken om de paar duizend mensen aan te duiden wier baan op het spel staat.

Hoe ze ook worden genoemd, ze zaaien tweedracht. Zelfs de leden van de milieupartij in het Parlement zitten niet op één lijn. Zo zegt een Baskisch lid van de Groenen bijvoorbeeld dat hij zich zal houden aan de steminstructies van de vissers uit zijn eigen regio.

Isabella Lövin buit haar nieuwe macht ten volle uit. In een tijdsbestek van slechts één mandaat heeft zij zich weten op te werken tot een van de drie stemmen die ertoe doen als het gaat om het visserijbeleid. De Duitse Ulrike Rodust, eurocommissaris Maria Damanaki en zijzelf gelden als zwaargewichten op dit gebied.

Geen handen schudden

Isabella Lövin gaat niet naar de vergaderingen van haar parlementaire fractie in Zweden en reist niet het hele land af om handen te schudden in kiesdistricten. Ze neemt liever deel aan debatten en bijeenkomsten in Europa en de rest van de wereld. Madrid, Hamburg, Lissabon, Nairobi, Dakar.

Een democratisch experiment dat tot felle reacties leidt. Maar het is ook riskant om als een vrij elektron gespecialiseerd te zijn op slechts één onderwerp. Slechts weinig politici worden zo scherp beoordeeld en bekritiseerd als Isabella Lövin. Heeft ze haar doel bereikt? Zullen er in de toekomst meer, of minder, vissen zwemmen in de zee?

Van het definitieve besluit, dat nog vóór de zomer zal vallen, hangt niet alleen de toekomst van de visvoorraden af, maar ook het oordeel dat over Isabella Lövin zal worden geveld in de geschiedenisboeken.

Tags

Are you a news organisation, a business, an association or a foundation? Check out our bespoke editorial and translation services.

Ondersteun de onafhankelijke Europese journalistiek.

De Europese democratie heeft onafhankelijke media nodig. Voxeurop heeft u nodig. Sluit u bij ons aan!

Over hetzelfde onderwerp