Aktualności Kryzys w strefie euro
Fundusz ratunkowy euro.

Wszystko jest możliwe, ale czas ucieka

W przededniu dwóch kluczowych spotkań – szczytu europejskiego 18 października i szczytu G20 w listopadzie – zasady, które legły u podstaw europejskiej wspólnoty, przechodzą proces gruntownej przemiany. Za sprawą kryzysu Unia posuwa się do przodu, ale czas nagli, zauważa redaktor naczelny La Tribune.

Opublikowano w dniu 3 października 2011 o 14:54
Fundusz ratunkowy euro.

Europa przeżywa zmiany. Obecny kryzys finansowy ma pewną zaletę – ujawnił słabości „oprogramowania” i przyczynił się w ostatnich miesiącach do jego rozwoju co najmniej tak szybkiego jak w latach 80. i na początku lat 90. poprzedniego wieku pod wpływem ówczesnej trójcy – Mitteranda, Kohla i Delorsa.

Runęły kolejne filary Maastricht. Euro nie jest już rzeczą świętą. Można ze strefy wspólnego pieniądza wyjść na jakiś czas lub raz na zawsze. To prawda, że Europejski Bank Centralny podtrzymywał jednolitą walutę, hamując inflację. Ale Jean-Claude Trichet nie bał się wyzbyć ortodoksji, kiedy wykupywał wielomiliardowe długi publiczne państw przeżywających trudności.

Jednak jego niezależność może być lada dzień zagrożona. Od wielu miesięcy mówi się o stworzeniu europejskiej struktury zarządzania gospodarczego. Nasz przewodniczący, Herman Van Rompuy, popędzany przez stronę francuską, pochyla się nad tą sprawą i ma przedstawić na najbliższym szczycie europejskim odpowiednie propozycje.

Newsletter w języku polskim

Tymczasem w dobie kryzysu nieobecność Komisji José Manuela Barroso, kiedyś symbolu federalistycznego ideału, aż kole w oczy. Decyzje podejmowane są bez jej udziału, mimo że przewodniczący stara się przejąć ponownie inicjatywę, angażując się w sprawę euroobligacji czy w przekształcenie EFSF w Europejski Fundusz Walutowy. Nawet najwięksi „euroentuzjaści” biorą poważnie pod uwagę możliwość nowego traktatu, federacji państw narodowych czy Europy dwóch lub trzech prędkości.

Nastąpił powrót do bezpośrednich kontaktów międzyrządowych. Szefowie państw pod wodzą francusko-niemieckiego tandemu ojców założycieli osobiście kierują europejskim okrętem. Niestety, jak mogliśmy się przekonać w ostatnich miesiącach, nie wychodzi to im najlepiej. Ich wizja skupia się raz na marketingu, raz na kwestiach księgowych, rzadko ma wymiar historyczny. A przecież mamy okazję, by zastanowić się na nowo nad Europą. Nie tylko zresztą okazję, ale i obowiązek, jeśli chcemy, by listopadowy szczyt G20 nie zakończył się klęską.

Opinia

Wedle Josepha Stiglitza, EBC się myli

Główny aktor w walce z kryzysem zadłużeniowym w strefie euro, Europejski Bank Centralny podejmuje decyzje, posiłkując się „myśleniem, które poniosło porażkę”, takie to oskarżenia wysuwa pod adresem EBC Joseph Stiglitz. W wywiadzie udzielonym gazecie Hospodarkie Noviny laureat Nagrody Nobla w dziedzinie ekonomii krytykuje niezależność „ideologiczną” banków centralnych, które „objęły kontrolą kryzys finansowy w sposób o wiele mniej udany” niż banki kontrolowane przez rządy. Ponieważ zamiast odpowiadać przed społeczeństwem, one odpowiadały przed rynkami”. EBC powinien więc odtąd zajmować się nie tylko inflacją, ale również polityką zatrudnienia, wzrostem i stabilizacją finansową.

Joseph Stiglitz nie przewiduje, że w następnych latach będzie miało miejsce ożywienie gospodarcze, gdyż osłabią je plany oszczędnościowe mające na celu utrzymanie kontroli nad zadłużeniem publicznym państw europejskich. Najważniejsze jest w tej chwili utworzenie „instytucjonalnych warunków stabilizacji i odpowiedzialności”. Europa, według zdobywcy Nobla, powinna się inspirować… Indiami, gdyż tam bank centralny jest „niezależny i profesjonalny, a jednocześnie odpowiada za swe posunięcia przed rządem”.

Tags

Are you a news organisation, a business, an association or a foundation? Check out our bespoke editorial and translation services.

Wspieraj niezależne dziennikarstwo europejskie

Europejska demokracja potrzebuje niezależnych mediów. Voxeurop potrzebuje ciebie. Dołącz do naszej społeczności!

Na ten sam temat