Wybierz język
Większość rewelacji na temat beztroskich praktyk polityków pochodzi z Wielkiej Brytanii, gdzie parlamentarzyści i ministrowie korzystają z olbrzymich przywilejów finansowych, co, jak widać, nie przeszkadza im, przynajmniej sporej części z nich, dopuszczać się nadużyć. Klasycznym tego przykładem była sprawa byłej minister spraw wewnętrznych, pani Jacqui Smith, która nie zawahała się na liście służbowych wydatków umieścić zakupu korka do wanny i wypożyczenia filmów pornograficznych.
Skandal w parlamencie brytyjskim
A prawdziwy skandal wybuchł, kiedy wyszło na jaw, że wielu brytyjskich posłów i członków gabinetu inkasowało co roku tysiące funtów na wynajem lokum w stolicy, chociaż mieli własne mieszkanie w Londynie. Co więcej, kiedy niektórzy z nich je sprzedali, zgłosili w dokumentach, że są one ich głównym miejscem zamieszkania i w związku z tym nie musieli płacić podatku od transakcji. Kampania, która się przetoczyła wiosną tego roku przez brytyjską prasę, ujawniła przypadki nadużywania środków publicznych kompromitujące klasę polityczną. Dlatego też, a także ze względu na kryzys, coraz częściej mówi się na Wyspach o potrzebie zmiany statusu posłów i ministrów.
Bogaci Włosi
Nie lepiej poczynali sobie parlamentarzyści włoscy, którzy należą do najlepiej opłacanych na świecie. Otrzymują miesięczną pensję wynoszącą ponad 10 000 euro brutto, plus 50 000 rocznie w przypadku osób, które muszą sobie wynająć drugie mieszkanie i, dodatkowo, 50 000 rocznie na wynagrodzenia dla asystentów, sekretarek, itp. Do tego należy dodać bezpłatne ubezpieczenia i przejazdy oraz inne przywileje. Nie idzie za tym szacunek i wiara w ich uczciwość. Ostatnio zgłoszono propozycję zamontowania w ławach parlamentarnych, przy miejscu każdego posła i senatora, wykrywacza odcisków palców, by uniemożliwić im głosowanie za nieobecnych kolegów.
Jednakowa płaca dla wszystkich eurodeputowanych
W Parlamencie Europejskim, w kadencji, która zaczęła się w tym roku, ustalono górną granicę pensjina 7 665 euro miesięcznie brutto. Chodziło w pewnym sensie o zwiększenie poczucia odpowiedzialności eurodeputowanych, którzy przez dziesiątki lat mogli się, na przykład, domagać zwrotu pieniędzy za przelot pierwszą klasą, ilekroć wracali do siebie do domu, i nie musieli przedstawiać na to żadnych dowodów. Inny podobny przykład: dopiero niedawno wprowadzono pewien rodzaj kontroli wykorzystywania przez europosłów kwoty 17 000 euro, którą otrzymują, poza pensją i dietami, na wyposażenie biura i asystentów. Niejeden z nich zatrudniał w biurze współmałżonka lub dzieci i zatrzymywał sobie całą kwotę. Wyliczono, że przed wprowadzeniem nowych przepisów zakazujących angażowania do pracy członków rodziny, eurodeputowany mógł zaoszczędzić w ciągu pięcioletniej kadencji do miliona euro!
Niemcy na równych prawach
W całkiem innej sytuacji są parlamentarzyści niemieccy, którzy poza podstawową pensją (8 000 euro), otrzymują zaledwie 3 700 euro miesięcznie na pokrycie kosztów mieszkaniowych (dotyczy to również tych, którzy już wcześniej mieszkali w Berlinie) i reprezentacyjnych, plus roczny abonament na przejazdy kolejowe i nieco ponad 1 000 euro miesięcznie na koszty biurowe. System niemiecki zapewnia wszystkim takie same prawa i nie było dotąd w Niemczech skandali związanych z poselskimi wydatkami.
