Wybierz język
Kto powiedział, że latem nic się nie dzieje? We Włoszech poważny kryzys polityczny może doprowadzić jesienią do przedwczesnych wyborów. Francja przyjęła bez rozgłosu kontrowersyjną ustawę Hadopi w sprawie zwalczania piractwa cyfrowego. Niemiecki minister gospodarki zamierza wprowadzić „selektywną” imigrację. Bukareszt prosi swoich emigrantów, żeby broń Boże nie wracali do kraju, bo nie ma pieniędzy na ich emerytury i zasiłki dla bezrobotnych.
W Brukseli też nie próżnują. Wprawdzie prasa europejska – pewnie na wakacjach – niemal całkowicie to przemilczała, ale przyjęto tam porozumienie o wzmocnionej współpracy w sprawie „rozwodu po europejsku”. Porozumienie to pozwala parom „międzynarodowym” na wybór kraju, gdzie przeprowadzą rozwód, i przepisów, które będą miały przy tym zastosowanie, zapewni też lepszą ochronę najbardziej zagrożonym współmałżonkom. Na razie 14 krajów (Austria, Belgia, Bułgaria, Francja, Hiszpania, Luksemburg, Łotwa, Malta, Niemcy, Portugalia, Rumunia, Słowenia, Węgry, Włochy) zastosują ten zamrożony od pięciu lat przepis dotyczący 13% z ponad miliona rozwodów, do jakich dochodzi co roku w 27 krajach członkowskich UE. Zatem jeśli się chce, to można.
Eurostat podał kilka dni temu informację, że w Europie żyje pół miliarda ludzi, z których część to imigranci spoza UE stanowiący blisko 4% ogólnej liczby ludności, przyczyniający się aż w 60% do corocznego wzrostu demograficznego. Wprawdzie są oni cennym źródłem dla europejskiej gospodarki (i systemu emerytalnego krajów UE), ale jednocześnie zbyt często padają jako wyborcy ofiarą demagogów. Właśnie dlatego należy jak najszybciej opracować wspólne przepisy w sprawie imigracji. Ale czy europejscy politycy zgodzą się zrezygnować z jednej ze swoich ulubionych zabawek?
Iulia Badea Guéritée
