Wybierz język
Teraz, gdy David Cameron wycofał się z pogłębiania integracji z Unią, w prasie brytyjskiej zaczynają się pojawiać komentarze. Dla reportera Guardiana, Michaela White’a, „jest to straszny dzień”.
Wygląda to na trzęsienie ziemi, ten moment, w którym rząd w Londynie, korzystając z przysługującego mu weta w sprawie ważnych spraw Wspólnoty i wycofując się na margines Unii Europejskiej, zamknął tym samym 50 lat mniej lub bardziej spójnej polityki.
A dalej twierdzi, że Wielka Brytania „wycofała się na powrót do swojej ‘wspaniałej izolacji’”, którą tak celebrowała, gdy była dziewiętnastowiecznym imperium „A więc, czy dzisiejsza izolacja to powód do dumy, czy też do płaczu? Czy tak będzie lepiej, czy też może gorzej?”
Jak dotąd nie usłyszałem jeszcze wystrzałów korków szampana ani przejawów świętowania wśród brytyjskich eurosceptyków. Uważaj, o czym marzysz – jest takie mądre powiedzenie. Kto wie, co się teraz stanie? Ale Europa, przez swoje szaleństwa i upadki, stała się kozłem ofiarnym dla słabości, które są tak naprawdę naszymi własnymi. Być może jesteśmy bardzo blisko odkrycia tej nieprzyjemnej prawdy. Ale dlatego do niej dołączyliśmy przede wszystkim.
Newsletter w języku polskim
